Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Μια σιωπηρή επανάσταση

#Του Δημήτρη Ρηγόπουλου, από την Καθημερινή 10 Μαρτίου 2012
Ολο και περισσότεροι Αθηναίοι συμμετέχουν σε δραστηριότητες αστικής αυτογνωσίας

Δύο κυρίες στέκονταν στην άκρη του δρόμου. Δεν είχαν μείνει ακριβώς με ανοιχτό το στόμα, αλλά παρακολουθούσαν οπωσδήποτε με κάποια απορία ένα μεγάλο ανθρώπινο ποτάμι να κατεβαίνει την οδό Αδριανού. Οταν έγινε ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει, η πιο θαρραλέα προσπάθησε να σταματήσει χαμογελαστά μια μικρή παρέα που θα μπορούσαν να είναι φοιτητές.
«Πού πάτε; Ποιοι είστε;». Ενας νεαρός κοντοστάθηκε για να της απαντήσει, με το μυαλό του να είναι περισσότερο στους φίλους που προχωρούσαν. Δεν είχε καμία όρεξη να τους χάσει μέσα στην κυριακάτικη κοσμοπλημμύρα. «Είναι μια βόλτα στα εβραϊκά μνημεία της Αθήνας. Τώρα πάμε στη Συναγωγή», σχεδόν φώναξε κι εξαφανίστηκε.
«Εβραϊκά μνημεία; Συναγωγή;». Οι κυρίες κοίταξαν η μια την άλλη με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, ο νεαρός παρά τη φιλότιμη προσπάθεια τις είχε μπερδέψει χειρότερα. Αλλά ποιος να τις κακολογήσει; Κυριακή, χαρά Θεού, και 600 Αθηναίοι, ίσως και περισσότεροι, να ακολουθούν την περίηγηση των atenistas στην «εβραϊκή Αθήνα», στις ελάχιστες μαρτυρίες εβραϊκής παρουσίας στην πόλη. Από το ελάχιστα γνωστό Εβραϊκό Μουσείο στην οδό Νίκης μέχρι το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Ερμού και από εκεί στην οδό Μελιδώνη με τις δύο συναγωγές, τη μικρή (την παλαιότερη) και τη μεγάλη, την πιο σύγχρονη.

Την ίδια ημέρα ο ιδρυτής των Φίλων του Κτήματος Τατοΐου, Βασίλης Κουτσαβλής, ξεναγούσε δημότες του Χολαργού και του Παπάγου στα πρώην βασιλικά κτήματα Τατοΐου. Και εδώ η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. 


Οταν οι atenistas διοργάνωναν τον περασμένο Νοέμβριο έναν άλλο περίπατο, εκείνη τη φορά στα οθωμανικά απομεινάρια της Αθήνας, είχε συμπέσει με την πρώτη πολιτιστική ποδηλατοπορεία της Monumenta και του Γιώργου Αμυρά, του γνωστού παρουσιαστή, δημοτικού συμβούλου και φανατικού ποδηλάτη. Κι εκείνη την Κυριακή η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θεαματική. 

Ανάλογη επιτυχία σημειώνουν και οι πρωτοβουλίες της διαδικτυακής ομάδας «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», μια νέα δυναμική κοινότητα με σημείο αναφοράς το facebook αλλά έντονη δραστηριότητα και στην «πραγματική ζωή», δηλαδή σε διαφορετικούς χώρους πάντα στο κέντρο της πρωτεύουσας..

Τι ακριβώς συμβαίνει; Πώς να ερμηνεύσουμε την ανάγκη τόσων ανθρώπων να δηλώσουν παρουσία σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες; Ξαφνικά μας τσίμπησε κάτι και τρέχουμε από ξενάγηση σε ξενάγηση; ΄Η υπάρχει κάτι βαθύτερο που αξίζει να το ψάξουμε;

Ασκήσεις αυτογνωσίας
Ανάλογες συγκεντρώσεις πριν από 3 ή 4 χρόνια απευθύνονταν σε ένα πολύ περιορισμένο κοινό. Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί έναν περίπατο στα εβραϊκά μνημεία της Αθήνας το 2000 ή το 2008 με ακροατήριο μεγαλύτερο των 50 ανθρώπων; 
Εδώ λοιπόν συμβαίνει κάτι ευρύτερο. Η παρουσία γίνεται ταυτόχρονα και μια δήλωση. Μια δήλωση υπέρ της πόλης, μια πράξη συσπείρωσης και ενότητας σαν μικρές ασκήσεις αστικής αυτοσυνειδησίας. Βοηθάει και η κρίση και η αίσθηση ενός κενού που άνοιξε ξαφνικά μπροστά μας. Για να ισοσκελιστούν οι υλικές απώλειες επιστρατεύονται αντιστηρίγματα με πνευματικό και κοινωνικό περιεχόμενο. 
Οι Αθηναίοι στις βόλτες τους θέλουν να μάθουν για την πόλη τους, να συναντηθούν μεταξύ τους, να μοιραστούν εμπειρίες. Δεν γνωρίζουν ότι είναι πρωταγωνιστές μιας σιωπηλής «επανάστασης» που αλλάζει την Αθήνα. Ακόμα και αν στην επιφάνεια όλα εξακολουθούν να δείχνουν «ίδια».

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.