To μήνυμα των atenistas: δεν το βάζουμε κάτω!

#Του Στέλιου Βούλγαρη* στην Καθημερινή 28/7/2012

Aυτές τις μέρες συμπληρώνεται η δεύτερη χρονιά δράσης για τους atenistas... συνειδητοποιώ πόσο σπουδαίο είναι αυτό από μόνο του, ότι δηλαδή η δράση της παρέας μας δεν ήταν μια πρόσκαιρη και ενθουσιώδης κίνηση λίγων μηνών που ξεφούσκωσε στην πορεία, αλλά μια νέα στάση ζωής μέσα στην πολύπαθη πόλη που συνεχίστηκε με αμείωτο ενθουσιασμό τη δεύτερη χρονιά και ήδη προγραμματίζει σειρά δράσεων για την επόμενη...

Σκέφτομαι πώς ξεκίνησε όλο αυτό: ένας αθηναιολάτρης δημοσιογράφος έστειλε ένα mail σε έναν αθηναιολάτρη μπλόγκερ με την απλή αλλά βασανιστική σκέψη: «Κάτι πρέπει να κάνουμε...» και συμφωνήσαμε πολλοί, πάρα πολλοί μαζί του, ε, και κάτι κάναμε. Φροντίσαμε πάρκα, δημόσιους χώρους και σχολεία σε όλες τις γειτονιές και το κέντρο, ανακαλύψαμε άγνωστες γωνιές της πόλης και ξεχασμένες πτυχές της ιστορίας της, συμπαρασταθήκαμε έμπρακτα στους συμπολίτες μας και ναι, διασκεδάσαμε στην πόλη, τη χαρήκαμε την Αθήνα... Τη χαιρόμαστε την Αθήνα!

Σκέφτομαι ακόμα τα εντελώς έκπληκτα βλέμματα των καταστηματαρχών στη γωνία Σωκράτους και Σατωβριάνδου εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό πριν από δύο σχεδόν χρόνια στο θέαμα μιας παρέας ανθρώπων που από το πουθενά άρχισε να σκαλίζει τις ξεχασμένες κάτω από βουνά σκουπιδιών ζαρντινιέρες, φύτεψε λουλούδια και θάμνους και τις έβαψε σε ένα τολμηρό μωβ χρώμα... Δισταγμός, απορία, ερωτήσεις, ενθουσιασμός... και η παρέα μεγαλώνει και τριγύρω παντού η αίσθηση ότι κάτι αλλάζει, όχι τόσο στο χρώμα μιας ζαρντινιέρας, αλλά ανάμεσα σε δύο κατά κανόνα μουτρωμένους μέχρι πριν από λίγα λεπτά Αθηναίους που τώρα φροντίζουν μαζί την πόλη που μοιράζονται, χαμογελώντας...

Δεύτερη χρονιά και πόσα ακόμα μάθαμε και πόσο ακόμα περισσότερο αγαπήσαμε αυτήν πόλη που είναι πάντα έτοιμη με μια σταγόνα φροντίδας να ανθήσει. Μια ιδέα πέφτει στο τραπέζι και αυτός που τη ρίχνει αναλαμβάνει να την «τρέξει»... Κάποια mail, κάποια τηλέφωνα (άλλες φορές λίγα άλλες φορές κάπως περισσότερα) και συντονίζονται κάτοικοι, γείτονες, παιδιά, ιδιώτες χορηγοί και δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες και ένα βράδυ ή ένα πρωινό ένα σχολείο αλλάζει χρώμα στη Βάθης ή στην πλατεία Αττικής, ένα ξεχασμένο αλσάκι γίνεται φιλικότερο πίσω από την Εθνική Βιβλιοθήκη, μια συναυλία οργανώνεται στου Φιλοπάππου, ένας πεζόδρομος ξαναγενιέται στην Κυψέλη, ένα πάρκο φυτρώνει μέσα από το μπετόν στη Φυλής, ο ξεχασμένος σταθμός Πελοποννήσου γεμίζει μελωδίες και χορευτές tango στα Σεπόλια, τα ΚΑΦΑΟ μετατρέπονται σε ζωγραφικούς καμβάδες στην Πανεπιστημίου, οι όχθες του Ιλισσού φιλοξενούν χαρούμενα πικ - νικ, ένας κλειστός θερινός κινηματοφράφος ξαναπαίρνει ζωή στην Τενέδου.... η πόλη ξαναπαίρνει ζωή... από τα χέρια (κυριολεκτικά) αυτών που ζουν σε αυτή.

Οι atenistas δεν είναι εταιρεία, δεν είναι μη-κυβερνητική οργάνωση, δεν είναι τίποτα από αυτά... Είναι μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που αγαπάνε την Αθήνα και τους συμπολίτες τους, παίρνουν τη ζωή τους στην πόλη στα χέρια τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη που συνεπάγεται αυτό... Ισως όμως να μην είναι και μόνο αυτό, ίσως γιατί σε τελική ανάλυση atenistas δεν είναι τόσο πρόσωπα, είναι μια συνειδητή και αυθόρμητη στάση ζωής, τολμηρή, διεκδικητική, δοτική, αισιόδοξη, χαμογελαστή... Τα λέμε κάπου εκεί έξω!

* * Ο κ. Στέλιος Βούλγαρης είναι μέλος των atenistas.