Έξι αρχές για το Σχεδιασμό έργων με αισθητήρες σε επίπεδο Πόλης

The Montreal transit system's OPUS card uses sensors
to send personalized coupons in real time to riders
with smart phones based on the route of their ride.


 

#TOD NEWCOMBE.Δημοσιεύθηκε στο GOVERNΜENT TECHNOLOGY.
Την μετάφραση επιμελήθηκε ο Λάζαρος Αγαπίδης

Στο πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο της τριμηνιαίας έκθεσής μας για τις ψηφιακές κοινωνίες, κοιτάμε το πώς οι πόλεις μπορούν να αναπτύξουν το επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τα έργα αισθητήρων.

Στο Μόντρεαλ, οι χρήστες του λεωφορείου και του μετρό που χρησιμοποιούν την έξυπνη κάρτα εισιτηρίου OPUS του οργανισμού μαζικής μεταφοράς και έχουν smartphone, μπορούν να λάβουν εξατομικευμένα κουπόνια από τα καταστήματα και τα κέντρα διασκέδασης που βρίσκονται κατά μήκος της διαδρομής τους. Οι πληροφορίες φτάνουν σε πραγματικό χρόνο, έτσι ώστε οι αναβάτες να μπορούν απλά να κατεβούν από το λεωφορείο και να μπουν σε ένα κοντινό κατάστημα ή εστιατόριο για μία έκπτωση σε έναν καφέ, μία μπαγκέτα ή ένα γεύμα.

Αυτό είναι ένα έργο έξυπνης πόλης που θα έκανε οποιονδήποτε αξιωματούχο μιας πόλης ευτυχισμένο.  Οι αισθητήρες στις κάρτες εισιτηρίου ενημερώνουν τη βάση δεδομένων ποιοι βρίσκονται στο λεωφορείο και ποια διαδρομή είναι σχετική. Οι πληροφορίες τροφοδοτούν το app, το οποίο διαβιβάζει αμέσως τα εκπτωτικά κουπόνια από τα καταστήματα που συμμετέχουν στο smartphone του πελάτη.

Το πρόγραμμα, το οποίο ενοποιεί την τελευταία λέξη της έξυπνης τεχνολογίας με το μάρκετινγκ ακρίβειας, έχει σχεδιαστεί για την πελατεία των 2,5 εκατομμύριων χρηστών του συστήματος των μέσων  μαζικής μεταφοράς οι οποίοι έχουν κάρτα OPUS.  Και φέρνει αποτελέσματα. Οι επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς έχουν αυξηθεί κατά 15% κατά τα τελευταία τρία χρόνια. Περισσότεροι επιβάτες σημαίνει περισσότερα έσοδα για τον οργανισμό μεταφοράς του Μόντρεαλ. Η πόλη έχει επίσης εισόδημα που προέρχεται από τις επιχειρήσεις και τους συνεργάτες λιανικής πώλησης που πληρώνουν για να είναι μέρος του προγράμματος εφαρμογής.  Οι επιβάτες που κάποτε ήταν απλά επιβάτες, είναι πλέον πελάτες με ένα κίνητρο να χρησιμοποιούν περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας τεχνολογίας που βασίζεται σε αισθητήρες που εντάσσεται σε ένα επιχειρηματικό σχέδιο που μπορεί να ποσοτικοποιήσει την αξία και την απόδοση των επενδύσεων για τους υπαλλήλους της πόλης.

Πώς φτάνουν οι πόλεις σε αυτό το σημείο;  Όπως τόσες πολλές καινοτόμες τάσεις, η τεχνολογία δεν είναι το πρόβλημα. Μάλλον, είναι να βρεθεί η πολιτική βούληση για να προχωρήσουμε στο σημείο εκκίνησης, στην αξιολόγηση των αναγκών και να διασφαλίσουμε ότι τα σωστά συστήματα διαχείρισης είναι στη θέση τους. «Ξεκινάμε με την αξιολόγηση των σημείων που υπάρχουν προβλήματα, είτε πρόκειται για τους χώρους στάθμευσης, την κυκλοφοριακή συμφόρηση, την εγκληματικότητα ή, στην περίπτωση του Μόντρεαλ, την ανάγκη να διατηρηθεί η επιβατική κίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης», δήλωσε η Jennifer Belissent, κύρια αναλύτρια της Forrester Research. Οι αξιωματούχοι της πόλης θα πρέπει να συνεργάζονται με την επιχειρηματική κοινότητα και με τους πολίτες για να καταλάβουν τι θέλουν και πού να επενδύσουν, πρόσθεσε.

Οι πόλεις πρέπει επίσης να σκεφτούν το πώς θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συλλέγονται από τους αισθητήρες και πρέπει να αποφασίσουν ποια δεδομένα θα είναι ανοιχτά και δημόσια, και ποια όχι, σύμφωνα με την Katharine Frase, διευθύνων σύμβουλος της τεχνολογίας της IBM Public Sector. «Πολλές πόλεις έχουν προσθέσει την θέση του Διευθύνωντος Σύμβουλου Δεδομένων (CDO) ως έναν τρόπο να αναλυθεί προσεκτικά η πολιτική που οδηγεί τα έργα που βασίζονται σε αισθητήρες που θέλουνε να αναπτύξουν.»

Και παρόλο που οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι οι εφαρμογές που βασίζονται σε αισθητήρες είναι ακόμη ένα έργο σε εξέλιξη, ιδίως όσον αφορά την υπόθεση των επιχειρήσεων για να δικαιολογήσει την επένδυση, δεν είναι πολύ νωρίς για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον.

«Ασχολούμαστε με αυτά τα πράγματα για τέσσερα χρόνια και ακόμα μαθαίνουμε», δήλωσε ο Inigo de la Serna, δήμαρχος της Santander, μια πόλη με 180.000 πληθυσμό στη βόρεια ακτή της Ισπανίας, η οποία έχει γίνει πόλη παράδειγμα για πιλοτικές εφαρμογές με βάση την τεχνολογία των αισθητήρων. Η πόλη έλαβε επιχορήγηση 11.100.000 δολαρίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να αναπτύξουν διάφορα είδη των υπηρεσιών που βασίζονται σε αισθητήρες. «Πιστεύω ακράδαντα ότι οι πόλεις του μέλλοντος θα στηριχθούν σε αυτό το είδος της τεχνολογίας, αν ο στόχος είναι να οικοδομηθεί μια έξυπνη, βιώσιμη και αποδοτική πόλη».

Για να επιτυγχάνουμε αυτό το είδος της εξάρτησης σε τεχνολογία αισθητήρων, οι πόλεις θα πρέπει να απαντήσουν σε τέσσερα θεμελιώδη ερωτήματα:

1) Πόσο ανθεκτικό και ασφαλή είναι το λογισμικό έξυπνης πόλης;

2) Πώς θα επηρεάσουν οι αισθητήρες την προστασία της ιδιωτικής ζωής;

3) Ποια είναι η επιχειρηματική αφήγηση για τις λύσεις που βασίζονται σε αισθητήρες;

4) Θα πρέπει οι αισθητήρες και το λογισμικό ανάλυσης να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη διαδικασία λήψης αποφάσεων;

Στη συνέχεια, οι πόλεις θα πρέπει να σχεδιάσουν κάθε έργο αισθητήρα σύμφωνα με αυτές τις έξι αρχές:

1) Ξεκινήστε από τα σημεία που πονάνε.

Ενοποιήστε μερικά από τα κύρια εμπόδια για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα της πόλης σας. Η λίστα αυτή μπορεί να είναι ευρεία, αλλά συνήθως περιλαμβάνει: την κυκλοφοριακή συμφόρηση, την έλλειψη παρκινγκ, την γήρανση των υποδομών ύδρευσης και την απώλεια εσόδων από διαρροές νερού, την χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς, και την δημόσια ασφάλεια.

2) Φτιάξτε την έκθεση επιχειρηματικής σκοπιμότητας.

Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι είναι ότι οι πόλεις πρέπει να ποσοτικοποιήσουν τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν ή να ποσοτικοποιήσουν την αξία που θα προσφέρει ένα έργο αισθητήρων.  Μην φοβάστε να εξετάσετε συνεργασίες που θα μπορούσαν να προσφέρουν νέες πηγές χρηματοδότησης.

3) Κάντε τα βαρετά πράγματα.

Ενημερώστε τα μοντέλα διακυβέρνησης σας, οργανώστε κοινές υπηρεσίες στα διάφορα τμήματα, ενοποιήστε τα δεδομένα και επανασχεδιάστε τις ροές εργασιών.  Όπως όλα τα έργα τεχνολογίας, οι λύσεις που βασίζονται σε αισθητήρες δεν θα φτάσουν στην πλήρη αξία τους μέχρι να διορθωθούν πρώτα τα οργανωτικά θέματα.

4) Αξιοποιήστε την δύναμη της ηγεσίας για να ξεκινήσουν τα έργα.

Τα έργα που βασίζονται σε αισθητήρες σχετίζονται με κάτι καινούριο και συχνά πολύ διαφορετικό.  Αυτού του είδους η αλλαγή μπορεί να γίνει δύσκολα αποδεκτή.  Αξιοποιήστε την ηγεσία για να ωθηθεί το έργο στο ξεκίνημα. Μόλις το πρώτο έργο αισθητήρων βρίσκεται σε εξέλιξη, τα επόμενα έργα δεν θα είναι τόσο δύσκολα στο ξεκίνημα.

5) Ψάξτε για ποιο οικονομικές λύσεις.

Δεν έχετε τα οικονομικά για να εγκαταστήσετε ένα δίκτυο αισθητήρων; Εξετάστε την τοποθέτηση αισθητήρων με GPS ιχνηλάτες σε οχήματα του δήμου, μετατρέποντάς τα σε φορητές συσκευές ανίχνευσης για την κυκλοφορία και την παρακολούθηση του περιβάλλοντος, για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις δυνατότητες. Ψάξτε μέσα σε υφιστάμενα δεδομένα για τον εντοπισμό των δυνητικά καλύτερων σημείων τοποθέτησης αισθητήρων, μειώνοντας τον αριθμό των συσκευών που απαιτούνται για την παρακολούθηση της κυκλοφορίας, των μέσων μαζικής μεταφοράς ή του συστήματος ύδρευσης, για παράδειγμα.

6) Μην παραβλέπετε τα θέματα προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Πάρτε προληπτικά μέτρα όσον αφορά τα ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων.  Να υπάρχει διαφάνεια σχετικά με το πώς τα δεδομένα θα πρέπει να συλλέγονται και να χρησιμοποιούνται, καθώς και το πόσο καιρό θα αποθηκεύονται οι πληροφορίες. Οι πολίτες θέλουν να είναι ασφαλή, αλλά θέλουν επίσης να γνωρίζουν πώς θα επιτευχθεί αυτό.