
Βασικός δείκτης για την αξιολόγηση μιας πόλης είναι το κόστος ζωής.Ενδιαφέρει και τους κατοίκους της και τους επισκέπτες.Παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην απόφαση μελοντικών κατοίκων που σκοπεύουν να την επιλέξουν για κατοικία λόγω άλλων παραγόντων ( εργασία, ποιότητα ζωής κτλ).
Πώς όμως η οικονομική κρίση επιρέασε τα εισοδήματα και το κόστος ζωής στις πόλεις ?
Πρόσφατα δημοσιευθηκε έρευνα της UBS που καταγράφει το κόστος ζωής σε 73 πόλεις του κόσμου , το επίπεδο μισθών και το κόστος προϊόντων και υπηρεσιών.Χρησιμοποιώντας ένα "καλάθι" καταναλωτή, το οποίο αποτελείται κατά:
14% είδη διατροφής ,4% οινοπνευματώδη και προϊόντα καπνού,7% υγιεινή και περίθαλψη ,5% είδη ρουχισμού ,7% οικιακά είδη και ηλεκτρονικές συσκευές ,20% οικίες ,6% θέρμανση και φωτισμός ,15% μεταφορές ,22% διάφορες συσκευές.
Αν παραμερίσουμε μεθοδολογικά προβλήματα τέτοιων ερευνών όπως το ότι κάθε μια από τις παραπάνω κατηγορίες παίζει διαφορετικό ρόλο για το πορτοφόλι κάθε καταναλωτή (πχ η κατηγορία "διάφορες συσκευές" παίζει μικρότερο ρόλο για τον κάτοικο μιας φτωχής χώρας και μεγαλύτερη τα "είδη διατροφής" ή η τιμή του ελαιολάδου στην Κρήτη είναι μικρότερη από την τιμή του στις ΗΠΑ) αξίζει τον κόπο να την μελετήσουμε.
Η έρευνα παρουσιάσθηκε μεταξύ άλλων στην εφημερίδα "Καθημερινή" από τον δημοσιογράφο Λεωνίδα Στεργίου που στο τέλος του κειμένου του συμπέραινε: