Η Αίγινα αποτέλεσε από πολύ νωρίς τόπο παραθεριστικής κατοίκησης. Οι πρώτοι παραθεριστές που έφθασαν στο νησί ανήκαν σε υψηλότερα κοινωνικά στρώματα, σταδιακά όμως και λόγω της εγγύτητας με την Αθήνα και τον Πειραιά, το νησί συγκέντρωσε παραθεριστές από όλες τις κοινωνικές ομάδες, που διεκδίκησαν μια δεύτερη κατοικία.
Με την πάροδο του χρόνου συγκεντρώθηκε σημαντικός αριθμός παραθεριστικών κατοικιών, ο οποίος σε συνδυασμό με τη μορφολογία του εδάφους καθώς και με μια σειρά από νομοθετικές διατάξεις που δημιούργησαν ιδιαίτερες συνθήκες, διαμόρφωσε το σημερινό τοπίο της Αίγινας.
Το ανάγλυφο του νησιού χαρακτηρίζεται από σημαντικές εναλλαγές στο τοπίο που εν μέρει οφείλονται στην ηφαιστειακή του προέλευση. Μορφολογικά η Αίγινα χωρίζεται σε τρεις ενότητες: το κεντρικό και νότιο τμήμα που είναι κυρίως ορεινό, με έντονες κλίσεις εδάφους και ηφαιστειογενή πετρώματα, το βορειοανατολικό τμήμα όπου συγκεντρώνονται οι βασικότερες δασικές εκτάσεις και τέλος το βορειοδυτικό τμήμα του νησιού που είναι κυρίως πεδινό και στο οποίο έχει αφήσει σε μεγάλο βαθμό το αποτύπωμά της η εξάπλωση του παραθερισμού. Εδώ συγκεντρώνονται οι περισσότερες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (φιστικιές, ελαιόδενδρα, αμπέλια κλπ) οι οποίες σταδιακά μειώνονται και μετατρέπονται σε οικόπεδα, ενώ σημαντική είναι και η οικοδόμηση σε περιοχές εκτός σχεδίου.
