“Cittas Slow” oú “Ville Lente” ή «Αργές Πόλεις»

Παλαιότερα όταν ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου Φίλοι Οίνου και Αμπέλου Κρήτης, που είχε κύριο στόχο την αναβάθμιση της οινικής κουλτούρας στο νησί μας και την προβολή του Κρητικού κρασιού, είχα έλθει σε επαφή με τις ιδέες αλλά και τους ανθρώπους του slow food.Ένα κίνημα που ξεκίνησε από την Ιταλία και απλώθηκε σε όλο τον κόσμο και βρίσκεται στον αντίποδα του fast food.Είναι κρίμα που στη χώρα μας δεν βρήκε ανταπόκριση ως συγκροτημένος φορέας.Όμως, έτσι κι αλλιώς , οι ιδέες του  slow επανακτούν την επικαιρότητά τους στη σημερινή εποχή της κρίσης που στη σκέψη των  ανθρώπων, είτε από άποψη είτε αναγκαστικά, υποχωρεί η απατηλή λάμψη του καταναλωτισμού !
Μπορούν όμως αυτές οι ιδέες να μεταφερθούν και στο επίπεδο της Τοπικής διακυβέρνησης ; Ναί απαντά το παρακάτω κείμενο που παρουσιάζει το κίνημα των "αργών πόλεων".

Aναζητώντας την ουσία της ποιότητας και της ζωής 

Slow Down ή αλλιώς κατέβασε ταχύτητα. Είναι ο  τρόπος για να μπει κανείς στη φιλοσοφία του «σπεύδε βραδέως», να αναζητήσει μέσα από πιο ανθρώπινους ρυθμούς, την   ουσία της  ποιότητας, την ουσία της ζωής.

Για να ζήσει όμως κάποιος έτσι, υιοθετώντας δηλαδή   ό,τι περιλαμβάνει αυτή η λογική, που  θεωρείται το «αντίπαλο δέος» του «γοργόν και χάριν έχει»,  θα πρέπει να πατήσει φρένο όχι μόνο θεωρητικά, αλλά  στην πράξη.

Η φράση «ο χρόνος είναι χρήμα» που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, και μετέτρεψε την καθημερινότητα των περισσότερων σε έναν ξέφρενο αγώνα ταχύτητας με αυξημένες απαιτήσεις, πολύ δουλειά, υψηλή παραγωγικότητα και ακόμη υψηλότερη κατανάλωση, ευτυχώς, δεν βρήκε παντού οπαδούς.

Οι σημερινοί καιροί της πολυεπίπεδης και ζοφερής κρίσης, που κουβαλά στις αποσκευές της μεγάλες και δυσβάσταχτες απώλειες για τους πολλούς, οδηγούν  στον επαναπροσδιορισμό των όρων βιώσιμη ανάπτυξη, βιώσιμη πόλη, αλλά και της ουσίας της ποιότητας και της ίδιας της ζωής. 

Και τελικά πόσο είναι εφικτό σήμερα να καταφέρει κανείς την ανάπτυξη, επιλέγοντας να ζήσει σε βιώσιμες πόλεις με βιώσιμες λύσεις, διατηρώντας  την κουλτούρα, την παράδοση, τον πολιτισμό, την ιστορία, την  παραγωγή και κατανάλωση βιολογικών προϊόντων; Την απάντηση στο ερώτημα έχει δώσει προ πολλού το κίνημα των  «Αργών Πόλεων». 

Από το Ορβιέτο της Ιταλίας ξεκίνησαν οι «Αργές Πόλεις»

Το κίνημα των «Αργών Πόλεων» γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1999 στο Ορβιέτο της Ιταλίας, όταν ο δήμαρχος μιας μικρής ιταλικής πόλης, της Γκρέβε, στο Kιάντι, αποφάσισε να ενισχύσει τις μικρές τοπικές επιχειρήσεις λαδιού και κρασιού. Χρειάστηκε η βοήθεια της Οργάνωσης Slow Food που γεννήθηκε μια δεκαετία νωρίτερα, και άλλων μικρών πόλεων για να μπουν οι βάσεις και να δημιουργηθεί το κίνημα των Cittas Slow, οι οποίες  συμφώνησαν και δεσμεύθηκαν στη διατήρηση της ποιότητας ζωής, του τοπικού  πολιτισμού και  ιστορίας τους. Στο ξεκίνημά του το κίνημα, αριθμούσε περί τους  30 δήμους από την Τοσκάνη, την Ούμπρια και το Kιάντι.

Σήμερα διαθέτει πια, δίκτυα σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ανάμεσά τους ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Κίνα, Ν. Κορέα, Τουρκία, Αυστρία,  Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, κ.λπ., (η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται στα μέλη), και διοργανώνει τακτικά   διάφορες δράσεις και φεστιβάλ,(www.cittasslow.net). Αν και το λογότυπο του κινήματος των αργών πόλεων, απεικονίζει ένα σαλιγκάρι που κουβαλά στο καβούκι του μια πόλη, οι ρυθμοί ζωής στις πόλεις αυτές δεν παραπέμπουν ακριβώς σ’ εκείνους του σαλιγκαριού. Βάζουν όμως τις διαδικασίες  για να ψάξει και να βρει κάποιος τον  ρυθμό  που είναι κατάλληλος, για την κάθε εργασία ή απασχόληση.  

Προϋποθέσεις για να γίνει κάποια πόλη μέλος

Για να γίνει δεκτή στο δίκτυο των  Cittas Slow  και να λάβει τη σχετική πιστοποίηση, μια πόλη, πρέπει να έχει λιγότερους από 50.000 κατοίκους, και να πληροί  προϋποθέσεις  και κριτήρια  απαραίτητα, για να μπορεί να υλοποιήσει τις πολιτικές του, που έχουν να κάνουν με την προστασία του περιβάλλοντος, την ανάπτυξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε πόλης μέλους και των γύρω περιοχών, την αναξιοποίηση των παλιών κτιρίων, την προώθηση της χρήσης τεχνολογιών για τη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος και της αστικής δομής, την παραγωγή και κατανάλωση βιολογικών τροφίμων και τον αποκλεισμό γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, την προώθηση της ποιότητας της φιλοξενίας την προστασία της αυτόχθονης παραγωγής που έχει ρίζες στην κουλτούρα και την παράδοση. Κάθε χρόνο  σε διαφορετική πόλη του  δικτύου, γίνονται συναντήσεις στις οποίες καθορίζονται οι στόχοι και συντονίζονται οι δραστηριότητες του κινήματος.  

Κατά καιρούς το κίνημα των Αργών Πόλεων,  βρέθηκε  στο στόχαστρο κριτικής,  για προγονολατρεία και άρνηση τεχνολογικής εξέλιξης. Σ’ αυτήν την κριτική έρχεται να δώσει απάντηση ο δήμαρχος του Γκρέβε  λέγοντας: «Δεν είμαστε όμηροι του παρελθόντος. Θέλουμε κι εμείς την πρόοδο αλλά προσπαθούμε να παντρέψουμε την παράδοση με τις καλύτερες τεχνολογικές καινοτομίες»,  ενώ ο δήμαρχος του Ορβιέτο  επισημαίνει «επενδύουμε σε τεχνολογίες που προστατεύουν και δεν πληγώνουν το περιβάλλον. Ενδιαφερόμαστε για μια βιώσιμη ανάπτυξη». Όμως και ο διευθυντής του δικτύου των πόλεων αναφέρει στην γαλλική  Le Monde ότι «μέσω της βραδύτητας ξαναδίνουμε προτεραιότητα στον άνθρωπο μειώνουμε την κατανάλωση και σταματάμε  τη σπατάλη», διευκρινίζοντας ότι το κίνημα δεν αντιτίθεται στην ανάπτυξη, πρέπει όμως αυτή να γίνεται με σεβασμό στη φύση. 

Πηγή:www.localit.gr