Ένας μικρός απολογισμός για τη χρονιά που πέρασε,λίγες σκέψεις για το μέλλον,η χαρά της υποδοχής του φοιτητή του σπιτιού, τα οικογενειακά τραπέζια,οι χαλαρές βόλτες στα μαγαζιά και τα μπαράκια της πόλης.Και το πρωϊνό της Πρωτοχρονιάς με χαρά βλέπουμε τον κουραμπιέ ,δίπλα στο τζάκι ,μισοφαγωμένο από τον Άγιο Βασίλη που βιαστικά άφησε τα δώρα μας για να συνεχίσει το μοίρασμα της ευτυχίας στα σπίτια όλου του κόσμου.
Από τα πιό αγαπημένα δώρα που περιμένω κάθε χρόνο είναι τα βιβλία.Ένα από αυτά που βρήκα στο τραπεζάκι μπροστά στο τζάκι ήταν και η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Περοδασκαλάκη με τίτλο "ΜΕ ΤΟΝ ΞΕΝΟ". Η συλλογή αποτελείται από 24 ποιήματα.Γρήγορα κάθησα στη πολυθρόνα και τα διάβασα ένα - ένα με ενδιαφέρον.Δεν είμαι φιλόλογος για να κάνω κριτική.Δύο όμως από τα ποιήματα μου τράβηξαν την προσοχή και θέλω να τα μοιρασθώ μαζί σας.Ο λόγος είναι ότι χρησιμοποιεί γνωστές γωνιές της πόλης του Ηρακλείου για να αποτυπώσει τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του.
Είναι γνωστό ότι οι πόλεις με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τις τοποθεσίες τους, την μοναδική τους ιστορία, το περιρρέον κλίμα που δημιουργούν, εμπνέουν τους δημιουργούς και εισβάλλουν στα έργα τους με ποικιλία μορφών και τρόπων.Όλες οι τέχνες έχουν να παρουσιάσουν σχέσεις όλων των μορφών με τις πόλεις.Αφού λοιπόν η θεματολογία του blog είναι η πόλη, η ταυτότητα και η προβολή της ας απολαύσουμε την ποίηση του Δημήτρη στον οποίο κάνω και την παρακάτω αφιέρωση από μια κουβέντα του Henri Matisse."Υπάρχουν παντού λουλούδια για όποιον θέλει να τα δεί".
Η σήμανση (1) στον τίτλο δηλώνει ότι θα υπάρξει συνέχεια με το θέμα "Η πόλη μέσα στη ποίηση".Οι ευαίσθητοι ας αδημονούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.