Οι επιπτώσεις της απαγόρευσης της δημόσιας κατανάλωσης αλκοόλ

Πρόσφατα στην Ελλάδα είχαμε την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς  δημόσιους χώρους.Επίσης  την απαγόρευση του καπνίσματος στα πάρκα της Ν.Υόρκης.

Το θέμα των απαγορεύσεων στους δημοσίους χώρους έχει αρκετό ενδιαφέρον και κονταροκτυπιούνται διαφορετικές απόψεις που βλέπουν το θέμα από ποικίλες σκοπιές.

 
@Renard Teipelke από το συνεργαζόμενο Place Management & Branding

Ένα θέμα που πάντα ταλανίζει την «αστική» πολιτική σκηνή είναι αν θα πρέπει να απαγορευτεί η δημόσια κατανάλωση αλκοόλ. Για πολλούς λόγους όπως την ασφάλεια ενός μέρους, την καθαριότητα και την ηρεμία του, πολλοί τάσσονται δημοσίως υπέρ της «δημόσιας απαγόρευσης». Από την «Αμερικάνικη και Ευρωπαϊκή» εμπειρία μου, θα ήθελα να αναφέρω μερικά πράγματα.
Πρώτα απ’ όλα, μια τέτοια δημόσια απαγόρευση μπορεί να εφαρμοστεί δύσκολα αφού οι «παραβάτες» ουσιαστικά δεν τιμωρούνται με αυστηρές ποινές και η εφαρμογή της θα απασχολεί συνέχεια την αστυνομία ξοδεύοντας έτσι τα χρήματα των φορολογούμενων χωρίς να υπάρξει άμεσα επιτυχία.

Υπάρχει και η πολιτιστική διάσταση του θέματος. Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι συγκεκριμένες παραδόσεις είναι συνδεμένες με την κατανάλωση αλκοόλ, παραδείγματος χάριν κατά τη παρακολούθηση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα με τη «συνοδεία» μπύρας ή η κατανάλωση ενός μπουκαλιού κρασιού σε ένα πικ-νικ στο πάρκο (προφανώς δεν αναφέρεται σε Ελλάδα). Η απαγόρευση σίγουρα θα φέρει θετικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα αλλά θα έχει και αντίκτυπο στις παραδοσιακές συνήθειες όλων μας.

Ακόμα μια διάσταση είναι το παράδειγμα των Αμερικάνικων κολεγιακών τύπου σπιτικών πάρτι. Επειδή αυτά τα πάρτι συνήθως απαγορεύονται να γίνουν σε δημόσιο χώρο οι νέοι που συμμετέχουν σε αυτά τα διοργανώνουν σε κλειστούς χώρους (στα σπίτια τους) με αποτέλεσμα πρώτον να «μετακινείται» η φασαρία σε πολυκατοικίες με κόσμο και κατά δεύτερο και σημαντικότερο λόγο ότι πίσω από κλειστές πόρτες δεν μπορείς να ασκήσεις κανένα έλεγχο.
Την ίδια στιγμή, αναδύεται μια νέα κουλτούρα που προστάζει την διοργάνωση σπιτικών πάρτι οδηγεί στην εξάλειψη τέτοιων εκδηλώσεων σε δημόσια μέρη. Οι δημοτικές αρχές στη προσπάθεια τους να αναζωογονήσουν κάποια δημόσια μέρη σίγουρα θα βρουν αρκετά εμπόδια με μεγαλύτερο αυτό της απαγόρευσης της δημόσιας κατανάλωσης αλκοόλ καθώς επηρεάζονται συγκεκριμένες ηλικίες και κοινωνικές ομάδες.

Το πέμπτο στοιχείο σχετικό με το θέμα μας τονίζει το μεγαλύτερο ελάττωμα κάθε πολιτικής κατά της κατανάλωσης αλκοόλ: η απαγόρευση δεν εμποδίζει τους ανθρώπους να πίνουν αφού πέραν από τους διοργανωτές των σπιτικών πάρτι, οι υπόλοιποι θα πρέπει να περάσουν από πολλά δημόσια μέρη για να παραβρεθούν εκεί και ακόμα χειρότερα, μετά την κατανάλωση αλκοόλ θα πρέπει να περάσουν από τα ίδια μέρη ή και να οδηγήσουν μεθυσμένοι για να επιστρέψουν σπίτι τους.

Αυτό πάντως που είναι ξεκάθαρο είναι ότι το θέμα μας δεν υπόκειται σε πρότυπα και αξίες, αλλά ούτε και σε παραδοσιακές συνήθειες. Αν οι αρχές που παίρνουν τις αποφάσεις καταφέρουν να αναγνωρίσουν τα πραγματικά κοινωνικά τους προβλήματα τότε θα μπορέσουν τότε θα καταφέρουν και να βρουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους. Από τις περιπτώσεις της απαγόρευσης χρήσης ναρκωτικών ουσιών, των υψηλών ταχυτήτων στους αστικούς δρόμους και του παράνομου κατεβάσματος μουσικής από το ιντερνέτ μάθαμε ότι η απαγόρευση σαν μέτρο είναι ένα εργαλείο αλλά όχι το καλύτερο που θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

@Την μετάφραση επιμελήθηκε ο Μανώλης Τσαγκαράκης