Η αρχιτεκτονική των έξυπνων πόλεων

(Photo of the National Centre for the Performing Arts 
in Beijing by Trey Ratcliff)

#Του Rick Robinson. 
Δημοσιεύθηκε στο The Urban Technologist
Την μετάφραση επιμελήθηκαν η Κάλλια Κυπράκη και η Αθηνά Παναγοπούλου.

Προετοιμαζόμουν αυτή την εβδομάδα για το επόμενο στάδιο των εργασιών όσον αφορά την  Επιτροπή των Έξυπνων Πόλεων του Μπέρμιγχαμ. Το έργο μας στην Επιτροπή είναι να αναπτύξουμε ένα στρατηγικό όραμα για την Μπέρμιγχαμ ως μια έξυπνη πόλη και έναν οδικό χάρτη για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Στο πλαίσιο αυτό σκεφτόμουνα μια ενδιαφέρουσα και σημαντική ερώτηση:

Τι είναι αυτό που κάνει μια πόλη μια «έξυπνη πόλη», σε αντίθεση με μια πόλη όπου συμβαίνουν κάποια «έξυπνα πράγματα»;

Τρία προφανή κριτήρια απαραίτητα για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό ξεχωρίζουν:

1. Οι Έξυπνες Πόλεις οδηγούνται από την κορυφή - έχουν ένα ισχυρό οραματιστή και πρωτοπόρο ηγέτη που είναι υπέρμαχος της Έξυπνης ατζέντας σε ολόκληρη την πόλη. Οι Δήμαρχοι του Ρίο και της Βαρκελώνης δείχνουν περίφημα τέτοιου είδους ηγεσία. Το ίδιο συμβαίνει και στο Ηνωμένο Βασίλειο με τον Dave Smith, ΔιευθύνωνΣύμβουλος του Δημοτικού Συμβουλίου της Sunderland, και τον Sir Albert Bore, του Birmingham εκλεγμένος ηγέτης του Συμβουλίου, και ένας από τους ιδρυτές του κινήματος Eurocities.

2. Οι έξυπνες πόλεις έχουν ένα φόρουμ ενδιαφερομένων - έχουν δημιουργήσει μια κοινότητα των ενδιαφερόμενων φορέων της πόλη σε ολόκληρη την έκτασή της . Αυτοί οι εμπλεκόμενοι δημιούργησαν όχι μόνο ένα συναρπαστικό όραμα για μια έξυπνη πόλη αλλά έχουν δεσμευθεί να αναλάβουν ένα συνεχή ρόλο συντονίζοντας ένα ευρύτερο σχέδιο ώστε να το πραγματοποιήσουν. Αυτή είναι η πρόκληση που δόθηκε στην Επιτροπή της Έξυπνης Πόλης στο Μπίρμινχαμ, και έχω ήδη γράψει για το πώς μία τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

3. Οι έξυπνες πόλεις επενδύουν στην τεχνολογική υποδομή - αναπτύσσουν τις απαιτούμενες πληροφορίες και την τεχνολογία στις πλατφόρμες επικοινωνίας (ICT) σε ολόκληρη την πόλη με τέτοιο τρόπο ώστε να υποστηρίζουν την ενσωμάτωση των πληροφοριών και τη δραστηριότητα σε όλα τα συστήματα της πόλης. (Υπάρχουν, βέβαια, πολλές άλλες υποδομές που είναι σημαντικές για το μέλλον των πόλεων, αλλά στις "Έξυπνες Πόλεις" ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για το ρόλο της τεχνολογίας, όπως υποστήριξα σε ένα πρόσφατο άρθρο σε αυτό το blog).

Είναι επίσης σημαντικό, ωστόσο, να εξετάσουμε τι είναι διαφορετικό στη δομή και στην οργάνωση των συστημάτων σε μια έξυπνη πόλη. Πώς αποφασίζει μια πόλη όπως το Μπέρμιγχαμ ποια τεχνολογία υποδομών απαιτείται; Ποιες οργανώσεις θα τις χρησιμοποιήσουν, και πώς; Πώς μπορούν να σχεδιάζονται και να εφαρμόζονται έτσι ώστε να εξυπηρετούν αποτελεσματικά τους πολίτες, τις κοινότητες και τις επιχειρήσεις στην πόλη; Ποιες άλλες δομές και διαδικασίες απαιτούνται για να επιτευχθεί αυτή η πρόοδος σε μια έξυπνη πόλη;

Σχεδιάζοντας έξυπνες πόλεις

Για να σχεδιάσουμε καλά τις υποδομές και τα συστήματα των Έξυπνων Πόλεων, πρέπει να τις σχεδιάσουμε σε ένα πλαίσιο - δηλαδή, με μια κατανόηση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο θα υπάρξουν σε αρμονία με τα άλλα στοιχεία αυτού του περιβάλλοντος με τα οποία θα αλληλεπιδρούν.

Το παρακάτω σχήμα - «Τμήματα της Αρχιτεκτονικής μιας Έξυπνης Πόλης» - είναι ένας τρόπος για να περιγραφεί το πλαίσιο για τα συστήματα και τις υποδομές μιας έξυπνης πόλης. Περιέχει έξι στρώματα τα οποία θα συζητήσουμε πιο κάτω: "Στόχοι", "Άνθρωποι", "Οικοσύστημα", Soft Υποδομές", " Συστήματα Πόλης" και "Hard Υποδομές".

(Γνωρίζω πολύ καλά ότι το διάγραμμα αυτό δεν είναι μια ιδιαίτερα καλή οπτική αναπαράσταση μιας έξυπνης πόλης. Δεν τονίζει το επίκεντρο των ανθρώπων, για παράδειγμα, και δεν είναι αισθητικά ευχάριστο. Το χρησιμοποιώ απλά ως ένα εννοιολογικό χάρτη σε αυτό το στάδιο. Οποιεσδήποτε προτάσεις για την αναμόρφωση και τη βελτίωσή του είναι ευπρόσδεκτες!)

Στόχοι, Άνθρωποι και Οικοσύστημα

Κάθε πρωτοβουλία μιας έξυπνης πόλης βασίζεται σε ένα σύνολο στόχων. Αυτοί συχνά εστιάζουν στη βιωσιμότητα, στην ένταξη και στη δημιουργία της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης. Ο Boyd Cohen, που γράφει συχνά για το θέμα των Έξυπνων Πόλεων για την Fast Company, δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο αποτυπώνοντας και αναλύοντας τους στόχους που έχουν εκφράσει οι πόλεις στις πρωτοβουλίες τους για μια Έξυπνη Πόλη και παρέχοντας ένα μοντέλο για την εξέταση τους.

Σε τελική ανάλυση, οι στόχοι αυτοί θα επιτευχθούν μέσω μιας στρατηγικής έξυπνης πόλης εφόσον τα αποτελέσματα της στρατηγικής οδηγεί σε αλλαγές των συστημάτων και των υποδομών της πόλης που έχουν σημασία και αγγίζουν τα άτομα εντός της πόλης - είτε πρόκειται για τους κατοίκους, τους εργαζόμενους ή τους επισκέπτες. Η τέχνη με επίκεντρο τον χρήστη, ή με επίκεντρο τον πολίτη, είναι ένα πλούσιο θέμα από μόνο του, και δεν σκοπεύω να απευθυνθώ άμεσα σε αυτό εδώ. Ωστόσο, είμαι πολύ ανήσυχος με το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου το σχέδιο λαμβάνει χώρα, και ιδίως το ρόλο που παίζουν οι κοινότητες.

Δεν πιστεύω ότι μια στρατηγική για μια έξυπνη πόλη που ασχολείται μόνο με τους πολίτες, τα συστήματα της πόλης και τις hard υποδομές θα οδηγήσει σε ένα σχεδιασμό με επίκεντρο τον πολίτη . Μόνο με την συν-δημιουργία των soft υποδομών με τις κοινότητες της πόλης μπορεί μια τέτοια προσέγγιση να ενθαρρυνθεί συστηματικά σε όλη την πόλη.

Στο “How Smarter Cities Get Started” έγραψα πριν από λίγο καιρό σχετικά με τη σημασία της συμμετοχής των κοινοτήτων της πόλης για τον εντοπισμό των στόχων και των πρωτοβουλιών για μια έξυπνη πόλη και τον καθορισμό της στρατηγικής για την επίτευξή τους. Επίσης έχω γράψει στο παρελθόν για τη σημασία του σχεδιασμού υποδομών για μια έξυπνη πόλη, έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί η καινοτομία μέσα στις κοινότητες της πόλης.

Οι κοινότητες είναι ζωντανές εκδηλώσεις της ζωής στην πόλη, και όχι δομές για να κατασκευαστούν. Είναι ζωτικής σημασίας στοιχεία του οικοσυστήματος της πόλης: παρέχουν υποστήριξη, είναι εκφράσεις της κοινωνικής ζωής, αντιπροσωπεύουν κοινά συμφέροντα και δυνατότητες, και μπορούν να διαδραματίσουν έναν καταλυτικό ρόλο επικοινωνίας μεταξύ των θεσμικών οργάνων της πόλης και των μεμονωμένων πολιτών. Περιλαμβάνουν τις οικογένειες και τα κοινωνικά δίκτυα, τις γειτονιές, πολιτιστικές και θρησκευτικές ομάδες, φιλανθρωπικά ιδρύματα και τον εθελοντικό τομέα, οργανισμούς του δημόσιου τομέα, όπως σχολεία, πανεπιστήμια, παράλληλα με τοπική αυτοδιοίκηση, και οργανισμούς του ιδιωτικού τομέα, όπως οι πάροχοι υπηρεσιών, οι λιανοπωλητές και οι εργοδότες.

Η πρόκληση για τους αρχιτέκτονες και τους σχεδιαστές των Έξυπνων Πόλεων είναι να δημιουργήσουν υποδομές και υπηρεσίες που μπορούν να γίνουν μέρος του υλικού και της ζωής αυτού του οικοσυστήματος των κοινοτήτων και των ανθρώπων. Για να γίνει αυτό αποτελεσματικά πρέπει να συμμετέχουμε σε μια διαδικασία συν-δημιουργικού διάλογου μαζί τους.

Soft Υποδομές

Κατά τη διαδικασία της κατανόησης για το πώς οι κοινότητες και τα άτομα θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν και να ζήσουν την εμπειρία μιας έξυπνης πόλης, τα στοιχεία των «soft υποδομών» δημιουργούνται - κατά πρώτο λόγο, αυτές αποτελούνται από συνομιλίες και εμπιστοσύνη. Εάν η διαδικασία των συνομιλιών συνεχίζεται και πραγματοποιείται σε μεγάλο βαθμό, στη συνέχεια, αυτή η διαδικασία και οι κοινότητες της πόλης μπορούν να γίνουν μέρος των soft υποδομών μιας Έξυπνης Πόλης.

Μια ποικιλία soft υποδομών διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην ατζέντα της έξυπνης πόλης, από το φόρουμ των ενδιαφερόμενων συμμετεχόντων που δημιουργεί και εκτελεί μια στρατηγική έξυπνης πόλης, ως τα «hackdays» και τους διαγωνισμούς που κάνουν τις πρωτοβουλίες των Open Data πετυχημένες, τον προγραμματισμό διαλόγων σε επίπεδο γειτονιάς όπως αυτού που πραγματοποιήθηκε στο Βανκούβερ, στο πλαίσιο του προγράμματος «Carbon Talks». Περιλαμβάνουν επίσης τις οργανώσεις και τις ομάδες που υποστηρίζουν τις κοινότητες της πόλης - όπως η Sustainable Enterprise Strategies στο Sunderland, η οποία παρέχει στήριξη στις μικρές επιχειρήσεις και στις κοινωνικές επιχειρήσεις στις πιο υποβαθμισμένες κοινότητες της πόλης, και το Social Media Cafe στο Μπέρμιγχαμ το οποίο φέρνει σε επαφή τους πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα που ενδιαφέρονται για τη δημιουργία της αξίας της κοινότητας στο διαδίκτυο.

Ορισμένα στοιχεία soft υποδομών είναι πιο επίσημα. Για παράδειγμα, οι διαδικασίες διαχείρισης για τη μέτρηση τόσο της συνολικής προόδου και την απόδοση των επιμέρους συστημάτων της πόλης έναντι των στόχων της έξυπνης πόλης. Πλαίσια για τα κριτήρια προμηθειών τα οποία ενθαρρύνουν και επιτρέπουν ατομικές αποφάσεις αγοράς σε όλη την πόλη για να συμβάλουν προς τους στόχους της έξυπνης πόλης, και τα πρότυπα και οι αρχές για την ολοκλήρωση και διαλειτουργικότητα μεταξύ των συστημάτων της πόλης. Όλα αυτά είναι στοιχεία της αρχιτεκτονικής μιας Έξυπνης Πόλης που οποιαδήποτε στρατηγική έξυπνης πόλης θα πρέπει να επιδιώξει να θέσει σε εφαρμογή.

Τα συστήματα της πόλης

Ενώ τα επιμέρους συστήματα της πόλης δεν είναι ο στόχος μου σε αυτό το άρθρο, είναι σαφώς σημαντικά στοιχεία στα πλαίσια μιας έξυπνης πόλης. Σε ένα προηγούμενο άρθρο μου συζήτησα για το πώς η βελτιστοποίηση των συστημάτων αυτών, όπως η ενέργεια, το νερό και η μεταφορά μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη των στόχων μιας εξυπνότερης πόλης.

Πιο σημαντικό, τα συστήματα αυτά παρέχουν κυριολεκτικά υπηρεσίες ζωτικής σημασίας στις πόλεις - τρέφουν, μεταφέρουν, εκπαιδεύουν και παρέχουν υγειονομική περίθαλψη για τους πολίτες καθώς και υποστήριξη των κοινοτήτων και των επιχειρήσεων. Γι 'αυτό πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με πραγματικό σεβασμό.

Ένα βασικό στοιχείο κάθε διαδικασίας σχεδιασμού, λαμβάνει υπόψη του παράγοντες που δρουν ως περιορισμοί για τον σχεδιαστή. Τα υπάρχοντα συστήματα της πόλης αποτελούν μια πλούσια πηγή των περιορισμών για τον σχεδιασμό μιας έξυπνης πόλης : οι φυσικές υποδομές μπορεί να είναι παλιές εδώ και δεκαετίες και ακριβές ή αδύνατο να επεκταθούν και η λειτουργία τους συνήθως αποτελεί υπεργολαβία σε πάροχους υπηρεσιών και υπόκειται σε αυστηρά κριτήρια απόδοσης. Αυτοί οι περιορισμοί - εκτός εάν μπορούν να αλλάξουν - διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της στρατηγικής μιας έξυπνης πόλης.

Hard Υποδομές

Η επιστήμη των έξυπνων πόλεων ξεκίνησε από τις δυνατότητες που οι πλατφόρμες νέας τεχνολογίας προσφέρουν  για τη μετατροπή των συστημάτων της πόλης. Αυτές οι πλατφόρμες περιλαμβάνουν δίκτυα όπως αυτό του 4G και η ευρυζωνικότητα,  εργαλεία επικοινωνίας, όπως η τηλεφωνία, τα social media και η τηλεδιάσκεψη, υπολογιστικούς πόρους, όπως το Cloud Computing, αποθήκες πληροφοριών για την υποστήριξη των Ανοιχτών Δεδομένων και τα Αστικά Παρατηρητήρια και εργαλεία ανάλυσης και μοντελοποίησης που μπορούν να προσφέρουν βαθιά κατανόηση της συμπεριφοράς των συστημάτων της πόλης.

Οι εν λόγω τεχνολογικές πλατφόρμες δεν απαλλάσσονται από τις αρχές που έχω περιγράψει σε αυτό το άρθρο: για να είναι αποτελεσματικές, θα πρέπει να σχεδιαστούν σε αυτό το πλαίσιο. Με την συμμετοχή των οικοσυστημάτων της πόλης και τους οργανισμούς, τις κοινότητες και τα άτομα που τα αποτελούν για την πλήρη κατανόηση των αναγκών, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες τους, οι τεχνολογικές πλατφόρμες μπορούν να σχεδιαστούν για την υποστήριξή τους.

Έχω κάνει μία σύγκριση μεταξύ των τεχνολογικών πλατφόρμων και των αστικών αυτοκινητοδρόμων. Είναι πολύ πιο δύσκολο να σχεδιαστεί ένας αστικός αυτοκινητόδρομος με έναν τρόπο που να υποστηρίζει και να δίνει τη δυνατότητα στις κοινότητες μέσα από τις οποίες περνάει, από ό, τι είναι να σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτρέπει στην κυκλοφορία να πάει από το ένα μέρος στο άλλο - παραβλέποντας αυτές τις κοινότητες, διατρέχει τον κίνδυνο του φυσικού διαχωρισμού τους.

Οι τεχνολογικές πλατφόρμες σπάνια έχουν τέτοιες άμεσα αρνητικές επιπτώσεις - αν και όταν  εφαρμόζονται άσχημα, μπορούν να το κάνουν. Ωστόσο, είναι σίγουρα δυνατό να σχεδιαστούν ανεπαρκώς, έτσι ώστε να μην μεταφέρουν αξία, ή απλά να μένουν αχρησιμοποίητα. Αυτά τα αποτελέσματα είναι πιο πιθανά όταν η διαδικασία σχεδιασμού είναι εσωστρεφής, αντίθετα, η διαδικασία της συν-δημιουργίας του σχεδιασμού μιας τεχνολογικής υποδομής Έξυπνης Πόλης με τις κοινότητες και της πόλης μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στη δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου της τεχνολογίας που να δίνει στις  υπηρεσίες της πόλης  τη δυνατότητα να παράγουν έσοδα. Αυτά τα μελλοντικά έσοδα με τη σειρά τους υποστηρίζουν την υπόθεση για την πραγματοποίηση μιας επένδυσης στην πλατφόρμα.

Κάποια κοινά στοιχεία αναδύονται στις δυνατότητες της τεχνολογίας που μπορούν να προσφέρουν αξία στις κοινότητες της πόλης. Έχω αναφερθεί σε αυτά πριν  ως το «όριο της καινοτομίας» της πόλης. Περιλαμβάνουν τη βασική συνδεσιμότητα που παρέχει πρόσβαση σε συστήματα πληροφοριών και ψηφιακές πλατφόρμες αγοράς που μπορεί να υποστηρίξουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα  και τοπικές οικονομίες που ενισχύουν τις περιφερειακές οικονομικές συνέργειες.

Αυτές οι δυνατότητες της τεχνολογίας λειτουργούν μέσα στο φυσικό πλαίσιο μιας πόλης: κτίρια, χώροι, και  δίκτυα που υποστηρίζουν μεταφορές και υπηρεσίες. Η έκθεση Demos Report on the “Tech City” cluster on technology start-up business in London προσφέρει ένα ενδιαφέρον σχολιασμό για τις ανάγκες της κοινότητας των επιχειρηματιών - ανάγκες που καλύπτουν αυτές τις περιοχές.  Αυτά περιλαμβάνουν: πρόσβαση στην τεχνολογία, ικανότητα να προσελκύσει επενδύσεις επιχειρηματικών κεφαλαίων, επαγγελματικοί χώροι από τους οποίους να διευθύνουν τις επιχειρήσεις τους και εγγύτητα στα τρόφιμα, στο λιανικό εμπόριο, στις επιλογές διαμονής και διασκέδασης που κάνουν τον τόπο ελκυστικό για τους ταλαντούχους επαγγελματίες που χρειάζονται να προσληφθούν.

Σε μια πρόσφατη συζήτηση, ο Tim Stonor, Διευθύνων Σύμβουλος της Space Syntax, προσφέρει αυτό το σχόλιο για μια παρουσίαση που έδωσε ο Γενικός Διευθυντής της Habitat του ΟΗΕ Joan Clos στο συνέδριο “Urban Planning for City Leaders”  την περασμένη εβδομάδα:

"Το σημείο εκκίνησης είναι το οδικό δίκτυο. Χωρίς αυτό δεν μπορείς να τοποθετήσεις αγωγούς, ή να λειτουργήσεις το τραμ. Είναι τα θεμέλια της αστικοποίησης και, χωρίς θεμέλια, χτίζεις πάνω στην άμμο. Ναι, μπορούμε να έχουμε υπόγειες διαβάσεις που διασχίζουν το οδικό δίκτυο, καθώς και τα πακέτα δεδομένων που ταξιδεύουν στον αέρα πάνω από τις κορυφές των κτιρίων, αλλά αν αυτά δεν εξυπηρετούν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις με αποτελεσματικά δίκτυα που ορίζονται από τους δρόμους, τότε είναι μικρής χρησιμότητας. "

Η θέση του Tim για τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, νομίζω, μας γυρνάει πίσω στο να σκεφτούμε  πάλι για τους ανθρώπους και τις σχέσεις μεταξύ τους. Περαιτέρω σχόλια του Tim σχετικά με την παρουσίαση μπορούν να βρεθούν στο Storify.

Μια Νέα Αρχιτεκτονική;

Σε κάποιο σημείο κατά τη διαδικασία της σύνταξης του παρόντος άρθρου, συνειδητοποίησα ότι προχωράω πάνω σε προκλητικό έδαφος - αυτός, ίσως, είναι ο λόγος που μου πήρε περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο να το γράψω.

Όπως μπορείτε να δείτε, ο τίτλος της θέσεις μου στην IBM περιλαμβάνει τη λέξη «αρχιτέκτονας». Αυστηρά, είμαι Αρχιτέκτων Τεχνολογίας Πληροφοριών, ή «IT Architect» - Έχω περάσει την καριέρα μου κάνοντας "αρχιτεκτονική" στις λύσεις πληροφορικής, όπως e-commerce ιστοσελίδες, mobile web apps, συστήματα ανάλυσης και ούτω καθεξής. Πιο πρόσφατα έχω εργαστεί υπό την ιδιότητα στο Σάντερλαντ στην Πόλη Cloud .

Είμαι πολύ ενημερωμένος ότι υπάρχει μια ισχυρή άποψη μεταξύ των Αρχιτεκτόνων που δημιουργούν τα κτίρια και τα σχέδια των πόλεων ότι οι επαγγελματίες της πληροφορικής δεν θα πρέπει να περιγράφουμε τους εαυτούς μας με αυτόν τον τρόπο. Πράγματι, ορισμένοι (αν και θα έλεγα  μια μειοψηφία) από τους συναδέλφους μου συμφωνούν, και αποκαλούν τους εαυτούς τους σχεδιαστές και  μηχανικούς αντ 'αυτού.

Προσωπικά, αισθάνομαι άνετα αναφερόμενος στη δουλειά μου ως «αρχιτεκτονική». Πολλές «λύσεις πληροφορικής» - ή ευρύτερα, «επιχειρηματικές λύσεις πληροφορικής» - είναι σύνθετα κοινωνικο-τεχνικά συστήματα. Είναι συχνά πολύ πολύπλοκες με μια έννοια της μηχανικής, αλλά ενσωματώνουν οικονομικά, κοινωνικά, λειτουργικά, ψυχολογικά και καλλιτεχνικά συστατικά, και έχουν σχεδιαστεί στο πλαίσιο του ανθρώπινου, κοινωνικού, επιχειρηματικού, πολιτικού και  φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο θα χρησιμοποιηθούν.

Έτσι, όταν σχεδιάζουμε μια τεχνολογική λύση σε ένα πλαίσιο Έξυπνης Πόλης- ή ακόμη και με οποιοδήποτε φυσικό πλαίσιο - ασχολούμαστε με τον φυσικό χώρο, τα δίκτυα μεταφορών,  τα συστήματα της πόλης και με τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Όλα αυτά έχουν σχέση με τις πιο προφανείς ανησυχίες της τεχνολογίας των πληροφοριών, όπως οι  διεπαφές του χρήστη, οι εφαρμογές λογισμικού, η αποθήκευση δεδομένων, η υποδομή δικτύου, τα κέντρα δεδομένων, οι φορητοί υπολογιστές και οι σταθμοί εργασίας, τα wi-fi routers και η κινητή συνδεσιμότητα.

Μου φαίνεται ότι, ενώ οι ευθύνες και οι δεξιότητες των "IT Αρχιτεκτόνων" και των αρχιτεκτόνων δεν είναι οι ίδιες,  εφαρμόζονται μέσα στο ίδιο πλαίσιο, και δεν μπορούν να διαχωριστούν μεταξύ τους μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι, στις έξυπνες πόλεις δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε την "αρχιτεκτονική" και την  "αρχιτεκτονική πληροφορικής", σαν διαχωρίσιμες δραστηριότητες.

Στο «Notes on the Synthesis of Form», ένα έργο το οποίο έθεσε τις βάσεις για την εφεύρεση των «προτύπων σχεδιασμού» τώρα  υιοθετήθηκε ευρέως από τους επαγγελματίες της πληροφορικής.  Η πολεοδόμος Christopher Alexander σχολίασε για την αρχιτεκτονική:

Την ίδια στιγμή που τα προβλήματα αυξάνουν σε ποσότητα, πολυπλοκότητα και δυσκολία, μπορούν επίσης να αλλάζουν γρηγορότερα από πριν. Νέα υλικά  αναπτύσσονται συνέχεια, κοινωνικά πρότυπα μεταβάλλονται γρήγορα, η ίδια η κουλτούρα αλλάζει γρηγορότερα από ό, τι έχει αλλάξει ποτέ ".

–        Christopher Alexander, Notes on the Synthesis of Form, Harvard University Press, 1964

Ποιες άλλες είναι οι τεχνολογίες που ενσωματώνονται σε λύσεις «Έξυπνων Πόλεων», παρά αυτά τα «νέα υλικά» από τα οποία οι αρχιτέκτονες μπορούν να κατασκευάσουν αυτές τις πόλεις και τα κτίρια;

Τουλάχιστον, αυτή είναι αναμφισβήτητα η περίπτωση ότι οι τεχνολογίες όπως το διαδίκτυο, τα social media και τα smartphones  συνδέονται στενά με τις σημαντικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα σήμερα στον πολιτισμό μας και στα κοινωνικά πρότυπα.

Γράφω στο blog πολλές φορές για τις αναδυόμενες τεχνολογίες που κάνουν όλο και πιο περίπλοκές και στενές σχέσεις μεταξύ του κόσμου της πληροφορικής και του φυσικού κόσμου - ειδικότερα, στο άρθρο «Τέσσερα είδωλα της μητρόπολης: τεχνολογίες που θα αλλάξουν τις πόλεις μας». Η νέα εγγύτητα των δύο αυτών κόσμων είναι αυτό που οδήγησε στην κίνηση των «Έξυπνων πόλεων».  Κατά κάποιο τρόπο είναι απλώς άλλο ένα παράδειγμα των διαταραχών των βιομηχανιών, όπως η εκδοτική και η μουσική που έχουμε δει που προκαλείται από το διαδίκτυο. Και αν αυτοί οι δύο κόσμοι συγχωνεύονται, τότε ίσως τα επαγγέλματά μας πρέπει τουλάχιστον να συνεργαστούν στενότερα.

Ήδη βλέπουμε αποδείξεις για την ανάγκη για να γίνει αυτό: πολλοί ηγέτες της πόλης και πολεοδόμοι που έχω μιλήσει έχουν περιγράψει τα προβλήματα που προκαλούνται από το διαχωρισμό των οικονομικών και χωροταξικών στρατηγικών στις πόλεις, ή την ανάγκη για μια καλύτερη βάση στοιχείων για το σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων - όπως εκείνη που η ομάδα IBM’s Smarter Cities Challenge στο Μπέρμιγχαμ βοήθησε το Δημοτικό Συμβούλιο να δημιουργήσει. Σε απάντηση, αρχίζουμε να βλέπουμε ειδικούς τεχνολογίας, να λαμβάνουν μέρος σε δραστηριότητες δημιουργίας κεντρικού σχεδιασμού πόλεων και περιφεριών.

Κατά τα τελευταία χρόνια αυτή η σύγκλιση της τεχνολογίας που απασχολεί  πολλές ειδικότητες στο πλαίσιο της αστικοποίησης μου έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστώ με άτομα  πολλών επαγγελμάτων που δεν θα μπορούσα ποτέ προηγουμένως να συναναστρέφομαι. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να το κάνω.

Σε παρόμοιο πνεύμα, έχω δημοσιεύσει συνειδητά συνδέσεις σε αυτό το άρθρο σε κοινότητες με πολλά και ποικίλα μέλη, και που ελπίζω ότι θα περιλαμβάνει ανθρώπους που θα διαφωνήσουν μαζί μου - ίσως έντονα - και να έχουν την καλοσύνη να μοιραστούν τις σκέψεις τους.

Θάθελα να ευχαριστήσω τους παρακάτω για τις ιδέες που που έδωσαν

• Boyd Cohen, Founder of the Smart Cities Hub
• Tim Stonor, Managing Director of Space Syntax
• Raj Mack, Head of Digital Birmingham, and Nicola Bryant
• Phil Extance, Pro Vice Chancellor for Business Partnerships and Knowledge Transfer at Aston University
• Allan Mayo, Head of the Service Policy Unit at the Department for Business, Innovation and Skills