 |
| Μια καταιγίδα πλησιάζει το Μπουένος Άιρες. |
Η Ουάσιγκτον και το Σιάτλ, το Ναϊρόμπι και το Λάγος, το Μάντσεστερ και το Μπέλφαστ περιλαμβάνονται στον τελικό κατάλογο των πόλεων των μελών, καθώς το πρόγραμμα 100RC αποκαλύπτει ότι είχε περισσότερες από 1.000 αιτήσεις από το 2013.
Σε λιγότερο από τρία χρόνια μετά την έναρξή του, το πρόγραμμα 100 Resilient Cities του Ιδρύματος Ροκφέλερ έχει φτάσει σε ένα αξιοσημείωτο ορόσημο, με την ανακοίνωση της τρίτης και τελευταίας διαδικασίας προσθήκης μέλλων - φέρνοντας αυτή την παγκόσμια πρωτοβουλία μέχρι την πλήρη ποσόστωση των 100 πόλεις.
Άρθρο του Mike Herd από The Guardian, 25 Μαίου 2016.
Την μετάφραση την επιμελήθηκε ο Λάζαρος Αγαπίδης
Με ταχέως αναπτυσσόμενες μεγαλουπόλεις όπως το Λάγος, τη Τζακάρτα, τη Σεούλ και το Ναϊρόμπι μεταξύ των 37 πόλεων που αποκαλύφθηκαν σήμερα σε ένα κοινό λανσάρισμα στην πρωτεύουσα της Κένυας και στην Ουάσιγκτον, αυτό το πολλών εκατομμυρίων δολαρίων πρόγραμμα στοχεύει να αντιμετωπίσει τις πιο φιλόδοξες και δύσκολες πτυχές της «κατασκευής ανθεκτικότητας» (μια φράση που περιγράφει τη διαδικασία της ανακάλυψης του πώς οι πολλαπλές κρίσεις και πιέσεις είναι αλληλένδετες και σχετίζονται μεταξύ τους).
«Η ενσωμάτωση του σχεδιασμού και των αρχών ανθεκτικότητας δεν προετοιμάζει απλά τις πόλεις για τις καταστροφές και τις μακροπρόθεσμες απειλές», λέει η Judith Rodin, πρόεδρος του Ιδρύματος Ροκφέλερ, το οποίο υποστηρίζει επίσης και την οργάνωση Guardian Cities. «Επίσης, βελτιώνει την καθημερινή πρότυπα διαβίωσης για όλα τα μέλη της αστικής κοινότητας».
Επιπλέον οκτώ αμερικανικές πόλεις έχουν ενταχθεί στον κατάλογο σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της Ουάσιγκτον, του Σιάτλ, της Ατλάντα και της Χονολουλού, πράγμα που σημαίνει ότι, συνολικά, το ένα τέταρτο των 100 Ανθεκτικών Πόλεων είναι από τις ΗΠΑ. Τρεις ακόμη καναδικές πόλεις – το Βανκούβερ, το Τορόντο και το Κάλγκαρι – έχουν προστεθεί στο Μόντρεαλ σε μια σκόπιμη προσπάθεια να δημιουργηθούν «κέντρα εμπειριών» σε ορισμένες χώρες σε όλο τον κόσμο.
«Σε αυτή την τρίτη ομάδα, πήγαμε σε μεγάλο βαθμό βαθύτερα στις υπάρχουσες περιοχές και όχι σε νέες χώρες», εξηγεί ο Michael Berkowitz, ο πρόεδρος του προγράμματος 100RC. «Στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχουμε το Μάντσεστερ και το Μπέλφαστ που προστέθηκαν στην Γλασκώβη, στο Μπρίστολ και στο Λονδίνο – αυτό αποτελεί μία πραγματικά δυνατή ομάδα. Και τώρα μιλάμε με το γραφείο του πρωθυπουργού σχετικά με το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ώθηση που δημιουργείται για να διαδοθεί το πρόγραμμα περαιτέρω [εντός του Ηνωμένου Βασιλείου]».
Ομοίως, δύο επιπλέον πόλεις στο Μεξικό – η Colima και η Γκουανταλαχάρα - θα φέρει τον συνολικό αριθμό συμμετεχόντων πόλεων στις τέσσερις (μετά από την Πόλη του Μεξικού και του Juarez), ενώ η Αφρική διαθέτει πλέον 10 πόλεις συνολικά, με την Αντίς Αμπέμπα, το Κέιπ Τάουν, το Λούξορ και το Paynesville στη Λιβερία οι οποίες ανακοινώθηκαν σήμερα..
Μιλώντας σε εκδήλωση εγκαινίων στο Ναϊρόμπι, η Cyvette Gibson, ο δήμαρχος της Paynesville, περιέγραψε τις «σημαντικές προκλήσεις» της πόλης της. «Όπως πολλές πόλεις της Λιβερίας που γνώρισαν ραγδαία αστικοποίηση μετά την εμφύλια σύρραξη στη χώρα, παλεύουμε με θέματα όπως την υψηλή ανεργία και την έλλειψη ευκαιριών», είπε. «Αγωνιζόμαστε, επίσης, να παρέχουμε βασικές υπηρεσίες, όπως την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Αυτή η συνεργασία θα μας βοηθήσει να οικοδομήσουμε την αντοχή και την ανθεκτικότητα και να μάθουμε από άλλες πόλεις στο δίκτυο για να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες στο λαό μας».
Ένας διαφορετικός τρόπος
Αυτό που αντηχεί δυνατά μιλώντας με τον Berkowitz είναι το πόσο σοβαρά παίρνουν την διαδικασία όλοι οι συμμετέχοντες. Περιγράφει αυτό που αποκαλεί «white-of-the-eyes» συναντήσεις, όταν η ομάδα 100RC έχουν μία τελική συζήτηση με την τοπική αυτοδιοίκηση ή με τον δήμαρχο μιας πόλης πριν από την απόφαση να συμπεριληφθούν ή όχι στην λίστα των 100.
«Τη στιγμή ακριβώς πριν επιλεγεί μία πόλη είναι ίσως η στιγμή στην οποία έχεις την μεγαλύτερη προσοχή του κυβερνήτη ή του δημάρχου», ο Berkowitz, λέει, «έτσι χρησιμοποιώντας αυτή τη στιγμή να έχουμε μια ειλικρινή και έντιμη συζήτηση για το τι αυτή η διαδικασία πραγματικά συνεπάγεται είναι ζωτικής σημασίας. Να είσαι σε θέση να πεις σε έναν δήμαρχο ή σε έναν διευθύνων σύμβουλο ότι «το αντιμετωπίζεις αυτό με λάθος τρόπο, γιατί να μην το δεις με έναν διαφορετικό τρόπο;» έχει αποδειχθεί πολύ χρήσιμο...»
 |
| Έργα οδοποιίας σε αερογέφυρα στο Pune της Ινδίας, μια άλλη πόλη της τελευταίας ομάδας των ανθεκτικών πόλεων. |
Για κάθε πόλη που εντάχθηκε στον τελικό κατάλογο, πολλές έχουν απορριφθεί κατά τη διαδικασία αξιολόγησης. Από το 2013, το 100RC λέει ότι έχει λάβει περισσότερες από 1.000 αιτήσεις για να συμμετάσχουν στο δίκτυο, συμπεριλαμβανομένων 325 κατά τη διάρκεια αυτού του τρίτου γύρου των εκτιμήσεων.
Για αυτές τις πόλεις ενταγμένες στην λίστα, ο πρώτος βασικός στόχος είναι να ορίσουν έναν «Επικεφαλής της Ανθεκτικότητας» (Chief Resilience Officer, CRO) μέσα από την πόλη, του οποίου ο μισθός θα χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα για δύο χρόνια. Μέχρι στιγμής, έχουν διοριστεί πάνω από 50 CROs - αλλά ποιος είναι ο ρόλος τους με λίγα λόγια;
«Οι πόλεις, ιδιαίτερα οι μεγαλύτερες μεγαλουπόλεις, έχουν μάθει να λειτουργούν πυροσβεστικά», λέει ο Berkowitz. «Η ιδέα του CRO είναι ότι αυτό το άτομο ή το γραφείο του θα έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί λίγο πιο στρατηγικά. Βλέπουμε τον CRO ως συντονιστής, αυτό είναι σαφής ο ρόλος τους».
Το επόμενο βήμα είναι να δημιουργηθεί μια «στρατηγική ανθεκτικότητας», ένα προσχέδιο για το πώς η πόλη σχεδιάζει να προχωρήσει σε έναν πιο ολοκληρωμένο, συνεκτικό τρόπο αντιμετώπισης τόσο των ξαφνικών κρίσεων καθώς και των μακροχρόνιων αστικών πιέσεων. Μέχρι σήμερα, 24 πόλεις μέλους από τις πρώτες δύο ομάδες ένταξης έχουν δημοσιεύσει τις δικές τους στρατηγικές ανθεκτικότητας όπως η Νέα Υόρκη, η Νέα Ορλεάνη καθώς και το μικρό Δανέζικο λιμάνι της πόλης του Vejle.
«Ο ρόλος του CRO και της στρατηγικής ανθεκτικότητας είναι να αναλύουν και να λένε: «Αυτά τα πράγματα είναι οι προτεραιότητές μας και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε», ο Berkowitz, εξηγεί. «Και στη διαδικασία, βλέπουμε τους CROs μας να γίνονται καταλύτες και για άλλες εργασίες που συμβαίνουν στην πόλη τους».
Ο Berkowitz, ο οποίος έχει εργαστεί στο παρελθόν στο Γραφείο Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης της Νέας Υόρκης, είναι αφοπλιστικά ρεαλιστής σχετικά με το τι το πρόγραμμα 100RC έχει επιτύχει μέχρι σήμερα, λέγοντας ότι «αισθάνομαι σαν το έργο να έχει μόλις αρχίσει». (Σίγουρα τον έχει απασχολήσει αρκετά: μετά τη συνάντησή μας στο Λονδίνο, πήγε κατ' ευθείαν στο Ρότερνταμ για την εκδήλωση παρουσίασης της στρατηγικής της ανθεκτικότητάς της, στη συνέχεια θα πάει στο Λάγος, και στη συνέχεια στο Ναϊρόμπι.)
«Η αλλαγή που προσπαθούμε να δούμε σε πόλεις – η συνοχή των κοινοτήτων, οι καλύτερες υποδομές, ο πιο ολοκληρωμένος σχεδιασμός, τη βελτίωση της κινητικότητας - αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας γενιάς, όχι σε μόνο ένα ή δύο χρόνια. Έτσι, μία από τις ερωτήσεις που κάνουμε τώρα είναι πώς θα διατηρηθεί η συνεργασία με τις πόλεις κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης γενιάς; Όχι μόνο μέχρι το 2020 αλλά μέχρι το 2030, επειδή τότε θα δούμε τα είδη της αλλαγές που πραγματικά ψάχνουμε να δούμε».
Αλλά τρία χρόνια και αμέτρητα αεροπορικά μίλια μετά από την ίδρυσή του 100RC, ο Berkowitz λέει ότι είναι περισσότερο πεπεισμένος από ποτέ ότι το πρόγραμμα μπορεί να έχει μια βαθιά επίδραση στις πόλεις μέλους του καθώς και σε άλλες πόλεις, τουλάχιστον σε μακροπρόθεσμη βάση.
«Αυτά τα θέματα είναι πάντα στην επικαιρότητα. Οι πόλεις είναι το πιο σημαντικό πράγμα της γενιάς μας - είναι η πυγή των μεγαλύτερων κινδύνων μας και η μεγαλύτερη ελπίδα μας για την επίλυση όλων των μεγάλων προκλήσεων του κόσμου: θρησκευτικές συγκρούσεις, κλιματικές απειλές, μετανάστευση, ψηφιακή ασφάλεια και ούτω καθεξής.
«Προσπαθούμε να ξεκινήσουμε μια επανάσταση στον τρόπο που οι πόλεις αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και τις ευκαιρίες τους - αλλά όχι μόνο στις 100 πόλεις μέλη. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 10.000 πόλεις στον κόσμο, και εάν οι πόλεις πρόκειται να σώσουν τον κόσμο, δεν μπορούμε να έχουμε 10.000 κατά παραγγελία λύσεις. Χρησιμοποιούμε τις 100 πόλεις μέλη μας, ως πρώτο βήμα - αλλά τελικά θα πρέπει να καταλάβουν όλες τις πόλεις ότι οι διαφορές τους δεν είναι και τόσο διαφορετικές.
Πρέπει να ενωθούμε περισσότερο».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.