Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Μορφές οργάνωσης έξυπνων και ευφυών πόλεων


#Μ. Ι. Αγγελίδου
Urban and Regional Innovation Research Unit (URENIO), Τομέας Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΑΠΘ,

Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται και συγκρίνονται δύο κατηγορίες μορφών οργάνωσης έξυπνων και ευφυών πόλεων: εκείνες που δημιουργούνται και παρέχονται αποκλειστικά από κάποιο φορέα κεντρικής εξουσίας (συνήθως διοικητική αρχή) και εκείνες που ακολουθούν διαδικασίες Ανοιχτής Καινοτομίας, συνδυάζοντας εσωτερικούς και εξωτερικούς πόρους. Για κάθε μια από τις κατηγορίες παρουσιάζεται σχετική βιβλιογραφία. Έπειτα παρουσιάζονται αντίστοιχες περιπτώσεις πόλεων που αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης κεντρικής εξουσίας, καθώς και ορισμένες λύσεις και ιδέες που βασίζονται στη δημιουργία εφαρμογών έξυπνης/ευφυούς πόλης με τη συμβολή των κατοίκων και άλλων ενδιαφερόμενων μερών.

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πολλά μοντέλα οργάνωσης του αστικού συστήματος έχουν προταθεί τα πρόσφατα χρόνια, με απώτερο στόχο να καταστήσουν τις πόλεις πιο ευέλικτες και αποδοτικές απέναντι στα εγγενή ζητήματα της ανάπτυξης, της αειφορίας και της λειτουργίας των αστικών οικονομιών. Οι "έξυπνες" ή "ευφυείς" πόλεις δικαίως διεκδικούν μια θέση περίοπτη στο σύμπλεγμα αυτό, καθώς στοχεύουν κι αυτές με τη σειρά τους στην οικονομική και αστική ανάπτυξη σε μια εποχή τεχνολογικής ολοκλήρωσης.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να αναδείξει την πτυχή των έξυπνων/ευφυών πόλεων που σχετίζεται με το εκάστοτε σχήμα δημιουργίας και ανάπτυξής τους, ανάλογα με τους πόρους που χρησιμοποιούν (εσωτερικούς και εξωτερικούς).


Όσον αφορά τη δομή της εργασίας, στο δεύτερο κεφάλαιο, που ακολουθεί, γίνεται μια εισαγωγή στην έννοια των έξυπνων/ευφυών πόλεων. Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται ο "εκ των άνω" και ο "εκ των κάτω" σχεδιασμός -τόσο στο επίπεδο του παραδοσιακού πολεοδομικού σχεδιασμού όσο και του σχεδιασμού των έξυπνων/ευφυών πόλεων, με τις ιδιομορφίες τους. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται αντίστοιχες μελέτες περίπτωσης. Στον επίλογο αναλύονται τα βασικότερα συμπεράσματα και ερωτήματα που προέκυψαν.

2. ΕΞΥΠΝΕΣ/ΕΥΦΥΕΙΣ ΠΟΛΕΙΣ
Είναι γεγονός ότι στο χώρο των έξυπνων και ευφυών πόλεων είναι διαθέσιμη μια πληθώρα σχετικών ορισμών και λύσεων, χωρίς να υπάρχει ένας κοινώς αποδεκτός ορισμός ή ιδανικό μοντέλο δημιουργίας τους.

Εδώ παρατίθενται μερικοί μόνο από τους σχετικούς ορισμούς. Η "έξυπνη" πόλη ορίζεται ως η πόλη της τεχνολογικής ολοκλήρωσης, που υιοθετεί μια στρατηγική προσέγγιση απέναντι στην αειφορία, την ευημερία των κατοίκων και την οικονομική ανάπτυξη. Οι τεχνολογικές της λύσεις αφορούν την έξυπνη διοίκηση, τις έξυπνες κατασκευές, τις έξυπνες μεταφορές και έξυπνα δίκτυα κοινής ωφέλειας (Pike Research,2011). Σύμφωνα με άλλο ορισμό, πρόκειται για πόλεις που εγκαθιστούν δημόσια ασύρματα δίκτυα, θέτοντας σε εφαρμογή πρωτοβουλίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, δίνοντας πρόσβαση στους τομείς της πόλης μέσω διαδικτυακών τόπων, ολοκληρώνοντας τις δημόσιες μεταφορές με έξυπνα συστήματα μεταφορών, ή επινοούν τρόπους για να περιορίσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα και να μειώσουν την ποσότητα των ανακυκλώσιμων (ABI Research, 2011). Σύμφωνα με τον Komninos (2008), οι ευφυείς πόλεις είναι περιορικά συστήματα καινοτομίας που αρθρώνονται σε τρία επίπεδα: τον φυσικό χώρο, όπου λαμβάνουν δραστηριότητες έντασης γνώσης, τον θεσμικό χώρο, όπου αναπτύσσεται το οικοσύστημα καινοτομίας, και το ψηφιακό ή έξυπνο περιβάλλον. Στο κάθε επίπεδο αντιστοιχεί ένα είδος ευφυΐας: ανθρώπινη, συλλογική και τεχνητή αντιστοίχως. Στην παρούσα εργασία υιοθετείται μια γενικευμένη προσέγγιση, βάσει της οποίας οι έξυπνες πόλεις είναι εκείνες που εφαρμόζουν καινοτόμες πρακτικές φυσικού σχεδιασμού, κοινωνικών πολιτικών και θεσμικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες με τη συμβολή προηγμένων τεχνολογικών εφαρμογών οδηγούν στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και ανατροφοδοτούμενου συστήματος τοπικής ανάπτυξης, αειφορίας και ανταγωνιστικότητας.

Οι ερμηνείες αποκλίνουν σημαντικά ως προς τα αστικά συστήματα, στα οποία αναφέρονται (κατοικία, εργασία, μεταφορές, υπηρεσίες, διοίκηση, πράσινη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος, ασφάλεια), το είδος της ευφυΐας που προωθούν (συνήθως η τεχνητή και σπανιότερα η συλλογική και η ανθρώπινη), αλλά και το σύστημα οργάνωσης που υπονοούν ("εκ των άνω", "εκ των κάτω" και οι διαβαθμίσεις αυτών). Πάντως είναι σαφές ότι όλα τα προωθούμενα μοντέλα άπτονται ενός συστήματος λήψης αποφάσεων από τις διοικήσεις των πόλεων, είτε αυτό στην πράξη γίνεται οργανωμένα, είτε τυχαία.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο είναι σε εξέλιξη εκατοντάδες έργα ευφυών πόλεων, άλλα πιο αποσπασματικά και άλλα πιο ολοκληρωμένα. Σύμφωνα με την ABI Research (2011), καταγράφονται 102 έργα έξυπνων πόλεων: 38 στην Ευρώπη, 35 στη Β. Αμερική, 21 στη νοτιοανατολική Ασία, 6 στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και 2 στη Λατινική Αμερική.

3. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ "ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ" Ή "ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩ"; 
3.1. "Εκ των Άνω"
Τα αποκλειστικά "εκ των άνω" σχήματα οργάνωσης έξυπνων πόλεων αφορούν έτοιμες εμπορικές λύσεις από μεγάλες εταιρίες πληροφορικής, με τις οποίες οι διοικητικές αρχές των πόλεων έρχονται σε συμφωνία, προκειμένου οι πρώτες να εγκαταστήσουν και να διαχειρίζονται τεχνολογικές πλατφόρμες βελτιστοποίησης της λειτουργίας των αστικών συστημάτων. Η IBM, η Cisco, η Siemens, και άλλες εταιρίες Τεχνολογίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) είναι κάποιες από τις σημαντικότερες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο πεδίο των έξυπνων πόλεων, υποσχόμενες την προσφορότερη διαχείριση των αστικών πόρων. Πίσω από την τάση αυτή, κρύβεται η εξαιρετικά επικερδής αγορά προϊόντων και υπηρεσιών έξυπνης πόλης (ABI Research, 2011): λογισμικό και υλικό που οι πόλεις καλούνται να αγοράσουν, με την υπόσχεση της βελτιστοποίησης της λειτουργίας τους και της ετοιμότητάς τους μπροστά σε απρόβλεπτους κινδύνους και γεγονότα.

Ένα χαρακτηριστικό μοντέλο πόλης στην κατηγορία αυτή, είναι το μοντέλο της "Εξυπνότερης Πόλης" της ΙΒΜ. Σύμφωνα με την ΙΒΜ (IBM Corp., 2011), οι αστικές υποδομές και υπηρεσίες παραδοσιακά λειτουργούν υπό την εποπτεία ανεξάρτητων διευθύνσεων της διοίκησης. Τα αστικά συστήματα μόνο σε περιορισμένη βάση μοιράζονται πληροφορία μεταξύ τους και με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Σε μια εξυπνότερη πόλη, η πληροφορία, με τη μορφή μετρήσεων, γεγονότων και διαδικασιών, πρέπει να διαμοιράζεται ανάμεσα στους οργανισμούς σε πραγματικό χρόνο. Το πρόβλημα λύνεται με τη δημιουργία ενός δια-τομεακού κέντρου επιρειρήσεων (Cross Domain Operations Center-CDOC), το οποίο χρησιμοποιεί υψηλές τεχνολογικές λύσεις για να κάνει δυνατή τη διασύνδεση, παρακολούθηση και έλεγχο αυτών το τομέων (Σρήμα 1). Με τη δια-τομεακή ολοκλήρωση, ακριβής και συστηματική πρόβλεψη γίνεται διαθέσιμη για το σύνολο της πόλης, σύμφωνα με την ΙΒΜ. Εντοπίζονται συγκεκριμένα ζητήματα και τάσεις, που συχνά επιτρέπουν την αποφυγή σοβαρών γεγονότων, προτού αυτά συμβούν (πχ την ώρα που τελειώνει μια συναυλία, κατευθύνονται περισσότεροι συρμοί του μετρό προς το σημείο).

.
Σχήμα 1. Μοντέλο εξυπνότερης πόλης της ΙΒΜ, με το δια-τομεακό κέντρο επιχειρήσεων.

3.2. Η προσέγγιση της Ανοιχτής Καινοτομίας
Στον αντίποδα, συναντώνται σχήματα οργάνωσης έξυπνων πόλεων, που χρησιμοποιούν μηχανισμούς "Ανοιχτής Καινοτομίας" (ΑΚ). O όρος ΑΚ μπορεί να συνοψιστεί ως η προσπάθεια συνδυασμού των εσωτερικών και εξωτερικών πόρων, αλλά και ευκαιριών για καινοτομία: οι εταιρείες εμπορευματοποιούν τις εξωτερικές και εσωτερικές ιδέες, με την ανάπτυξη των εξωτερικών και εσωτερικών δρόμων προς την αγορά'. Η φιλοσοφία της ΑΚ έρχεται σε ρήξη με την παραδοσιακή προσέγγιση της καινοτομίας, σύμφωνα με τη οποία ανταγωνιστικότητα μέσω καινοτομίας σημαίνει δημιουργία και χρηματοδότηση μεγάλων, κάθετα ολοκληρωμένων ερευνητικών τμημάτων και εργαστηρίων, τα οποία παρέχουν την πρώτη ύλη για την ανάπτυξη νέων προϊόντων, προστατεύοντας ταυτόχρονα αυστηρά τις νέες ανακαλύψεις και καινοτομίες (Το ΚΕΡΔΟΣ, 2008). Στις έξυπνες πόλεις, οι μηχανισμοί ΑΚ, προκειμένου για την εκμετάλλευση των εξωτερικών πόρων, συχνά εμπλέκουν τα ενδιαφερόμενα μέρη (κατοίκους, δημόσιους οργανισμούς, ιδιωτικές εταιρίες κ.α.), τελικούς χρήστες και προγραμματιστές υπηρεσιών Διαδικτύου, καθιστώντας τους συμπαραγωγούς εφαρμογών που σχετίζονται με τις λειτουργίες της πόλης. Παραπλήσια συζήτηση έχει απασχολήσει στο παρελθόν και τον παραδοσιακό πολεοδομικό σχεδιασμό: προγράμματα συμμετοχής των κατοίκων στη διακυβέρνηση έχουν υπάρξει από το 1950, με την πεποίθηση ότι αν εκείνοι συμμετέχουν ενεργά στις δημοκρατικές διαδικασίες, ο Σχεδιασμός θα είναι πιο αποτελεσματικός και θα έχει την υποστήριξη αυτών που πρόκειται να ωφεληθούν από αυτόν (Αραβαντινός, 1997).

Σε επίπεδο έξυπνης πόλης, η προσέγγιση αυτή προβάλλει το επιχείρημα ότι οι στρατηγικές που εμπλέκουν εξωτερικούς πόρους εκμεταλλεύονται τη συλλογική ευφυΐα του πληθυσμού, η οποία είναι σε θέση να οδηγεί σε πολύ περισσότερες και ευρέως αποδεκτές λύσεις στα προβλήματα του αστικού χώρου. Οι ευφυείς πόλεις οργανώνονται κατά μήκος ενός συνδετικού μοντέλου, στο οποίο η γνώση διανέμεται ανάμεσα σε κατοίκους, εταιρίες και οργανισμούς. Η υψηλότερη αποδοτικότητα έγκειται στη δομή και το σύστημα: τα ανοιχτά οικοσυστήματα καινοτομίας εργάζονται ως παραγωγοί λύσεων και τα έξυπνα περιβάλλοντα λειτουργούν ως καταλύτες της επικοινωνίας, δικτύωσης, επεξεργασίας πληροφορίας και ανταπόκρισης σε πραγματικό χρόνο (Schaffers κ.α., 2012)

Στα μοντέλα αυτά, η δυνατότητα διαφορετικών συστημάτων να λειτουργούν μαζί, συνδυάζοντας διαφορετικά σύνολα δεδομένων επιτυγχάνεται με διαφορετικούς μηχανισμούς, που εκμεταλλεύονται την συλλογική ευφυΐα του πληθυσμού. Στο πλαίσιο αυτό, ο Almirall (2012) διακρίνει 7 διαφορετικούς μηχανισμούς με τους οποίους προωθείται η ΑΚ στις πόλεις:
- Εξωτερική ανάθεση καθηκόντων, που παραδοσιακά εκτελούνταν από υπάλληλο ή εργολάβο, σε μια κοινότητα, μέσω ανοικτής πρόσκλησης (crowdsourcing)
- H εμπλοκή κατοίκων και ενδιαφερόμενων μερών (user engagement)
- Ανοιχτά Κυβερνητικά Δεδομένα (Open Data)
- Συνεργασία με πρωτοπόρους καινοτομικούς οργανισμούς/επιχειρήσεις
- Ζωντανά Εργαστήρια για τον πειραματισμό σε πραγματικές συνθήκες πόλης
- Βραβεία, Προκλήσεις, Διαγωνισμοί, ως τρόπων έξαψης της φαντασίας από τρίτα μέρη προκειμένου να δώσουν ιδέες και λύσεις πάνω στα προβλήματα της πόλης
- Χρήση στάνταρντς πολιτικής και βέλτιστων πρακτικών
Στο κέντρο των μηχανισμών αυτών βρίσκονται οι πόλεις. Ενδιάμεσα έχουμε έργα/οργανισμούς διαμεσολάβησης, οι οποίοι φροντίζουν την εφαρμογή αυτών των μηχανισμών, όπως το Code for America και το Innocentive.

4. ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ 4.1. "Εκ των Άνω"
Μέσα στο 2010, η εταιρία IBM πραγματοποίησε το μοντέλο που περιγράφεται στην παράγραφο 3.1., ιδρύοντας το πρώτο Δια-τομεακό Κέντρο Επιχειρήσεων στην πόλη του Ρίο ντε Τζανέιρο. Η συμφωνία της εταιρίας με τις τοπικές διοικητικές αρχές της πόλης αφορά υπηρεσίες συγκέντρωσης και συνδυασμού στοιχείων από 30 κυβερνητικούς φορείς, με κύριους σκοπούς τη διαχείριση της κυκλοφορίας και την πρόβλεψη ακραίων καιρικών φαινομένων. Το έργο έγινε με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, που έχει αναλάβει το Ρίο -οργανώσεις στις οποίες η ασφάλεια και η εξυπηρέτηση των χιλιάδων τουριστών που θα καταφτάσουν αποτελούν προτεραιότητα. Το βασικό όμως πρόβλημα της πόλης είναι ότι υποφέρει συχνά από πλημμύρες και κατολισθήσεις, που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν κοστίσει ανθρώπινες ζωές, ειδικά στις περιοχές των παραγκουπόλεων (φαβέλες), όπου οι ευτελείς κατασκευές καταρρέουν με ευκολία υπό την επίδραση ακραίων φυσικών φαινομένων.


Σχήματα 2-3. Η πλατφόρμα του Κέντρου Επιχειρήσεων της ΙΒΜ και η εφαρμογή της στην πόλη του Ρίο (πηγή: www.ibm.com)

Η εταιρία έκανε μεγάλες επενδύσεις σε αισθητήρες και δίκτυα, που διατρέχουν όλη την πόλη. Ωστόσο, η πραγματικότητα της αχανούς μεγαλούπολης, με την εγκληματικότητα, τη φτώχεια, τις εκτεταμένες παραγκουπόλεις και τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα, δεν μπορούν να ειδωθούν, ασχολίαστα, κάτω από το brand name της ευφυΐας, και το έργο αποκαλέστηκε επανειλημμένως "Smarter Favela" (Αγγελίδου και Ταράνη, 2012).

4.2. Με μεθόδους ανοιχτής καινοτομίας
Η ανοιχτή καινοτομία και η εμπλοκή των χρηστών στη δημιουργία εφαρμογών οδηγεί σε πληθώρα εφαρμογών "έξυπνης πόλης". Η διαφορά αυτού του σχήματος οργάνωσης έξυπνων πόλεων, έγκειται στο ότι οι κάτοικοι, έχοντας στη διάθεση τους ανοιχτά κυβερνητικά δεδομένα, και συνεισφέροντας τους αισθητήρες που κουβαλούν πάνω τους καθημερινά (αρκεί να σκεφτούμε ότι ένα καινούργιο αυτοκίνητο έχει πάνω από 20, και ένα iPhone έχει 4 αισθητήρες), μπορούν να συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσεων αστικής ευφυΐας, και μάλιστα σε μορφές και λειτουργίες που ένας φορέας διακυβέρνησης ίσως να μη μπορούσε να επινοήσει ή να πραγματοποιήσει ποτέ.

Εδώ αναφέρονται ενδεικτικά λίγα μόνο από τα διαθέσιμα παραδείγματα. Σε πολλές πόλεις πλέον, λειτουργούν εφαρμογές τύπου Fix-My-City: πάνω σε διαδραστικούς χάρτες, που επιβλέπονται από τις τοπικές αρχές, οι πολίτες αναφέρουν προβλήματα του αστικού περιβάλλοντος: χαλασμένα φανάρια, κατεστραμμένα πεζοδρόμια, παρατημένα μπάζα (Σχήμα 4). Στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, η εφαρμογή κινητού τηλεφώνου iNap ξυπνά τους ταξιδιώτες των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς που θέλουν να κοιμηθούν στη διαδρομή, όταν πλησιάζουν στον προορισμό τους (Σχήμα 5). Στο Σηάτλ, στο πείραμα Trash Track του Senseable City Lab (ΜΙΤ) προσκολλήθηκαν ηλεκτρονικές ετικέτες πάνω σε απορριφθέντα αντικείμενα, και παρακολουθήθηκε όλη τους η πορεία στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αφυπνίζοντας τη συνείδηση των κατοίκων σχετικά με την ανακύκλωση και αποκαλύπτοντας αστοχίες του συστήματος διαχείρισης απορριμμάτων (Σχήμα 6).


Σχήματα 4-5-6. Εφαρμογές κινητών τηλεφώνων, που χρησιμοποιούν αρχές Ανοιχτής Καινοτομίας (Πηγές: seeclickfix.com, www.moop.me/nl/, senseable.mit.edu/trashtrack/)

5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Είναι γεγονός, ότι και τα δύο σχήματα οργάνωσης έχουν προτερήματα, μπορούν όμως να οδηγήσουν και σε σοβαρά ατοπήματα.
Αφενός η συνολική βιομηχανία των εκ των άνω εφαρμογών κινείται εξαιρετικά αργά σε σύγκριση με εκείνη, στην οποία συμβάλουν οι κάτοικοι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι εκ των άνω παρεμβάσεις υπαγορεύουν μεγάλης κλίμακας αναβάθμιση τεχνικών υποδομών σε όλη την επιφάνεια των πόλεων, με υψηλές απαιτήσεις σε χρόνο και χρήμα. Στην αντίθετη περίπτωση, της ανοιχτής καινοτομίας, είναι η συλλογική ευφυΐα που βάζει σε εφαρμογή τους μηχανισμούς καινοτομίας, ενώ οι κάτοικοι συνεισφέρουν τις προσωπικές τους συσκευές προκειμένου για τη συλλογή της απαραίτητης πληροφορίας. Από άποψη κυβερνητική, αυτές οι εφαρμογές θα μπορούσαν να έχουν αξία εκατομμύρια ευρώ ή δολάρια, σε όρους κατασκευής και συντήρησης υποδομών. Έτσι περιορίζονται οι ανάγκες για ανέγερση νέων υποδομών και κτιρίων, χάρη στην αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων και τον καλύτερο συντονισμό στην κατανάλωση πόρων.

Προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι σε ένα εκ των άνω σχήμα οργάνωσης, μια ενδεχόμενη τεχνική αστοχία θα μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και κατάρρευση του συνολικού συστήματος διαχείρισης της πόλης. Στην αντίθετη περίπτωση, εκείνη των πόλεων που βασίζονται σε συστήματα ανοιχτής καινοτομίας, η διανεμημένη υπολογιστική ισχύς υπερισχύει ενδεχόμενων τοπικών αστοχιών, επαναφέροντας τη λειτουργία της πόλης σε (σχεδόν) κανονικά επίπεδα.

Επιπροσθέτως, σε εξέλιξη βρίσκεται μια μεγάλη συζήτηση για το ποια στοιχεία πρέπει να συγκεντρώνονται και τι να μετράται σε μια έξυπνη πόλη. Πολλοί άνθρωποι ανησυχούν για τα στοιχεία που συλλέγουν οι κυβερνήσεις από τις κινήσεις τους, τη θέση τους, ή άλλα προσωπικά στοιχεία. Πώς μετρώνται; Ποιος έχει τον έλεγχό τους; Ποιος έχει πρόσβαση σε αυτά; Τι γίνονται αυτά τα στοιχεία όταν τελειώσει η χρήση τους; Οι εταιρίες IBM και Cisco διαβεβαιώνουν ότι τα ζητήματα της ιδιωτικότητας είναι από τα πρώτα που έχουν επιλύσει.
Όλα τα παραπάνω κατατείνουν υπέρ ενός συστήματος ανοιχτής καινοτομίας για έξυπνες πόλεις. Στην πράξη όμως, πολλές προσπάθειες για εμπλοκή του πληθυσμού στις συμβατικές μορφές σχεδιασμού δεν έχουν αποδώσει ουσιαστικά αποτελέσματα, ενώ πολλές φορές δημιουργούνται διαδικαστικές δυσκολίες και καθυστερήσεις, που κάνουν την όλη υπόθεση της συμμετοχής του κοινού δυσάρεστη και στη διοίκηση και τους μελετητές. Συχνά οι προσπάθειες αυτές κατηγορούνται ότι αποσκοπούν στη δημιουργία εντυπώσεων και την «ευλογία» αποφάσεων, που έχουν ήδη ληφθεί (Αραβαντινός, 89-90).

Επίσης, παρόλο που ο "εκ των κάτω" Σχεδιασμός έχει αποκτήσει ήδη μια σημαντική δυναμική, με τις διοικήσεις των πόλεων να καλούν τα ενδιαφερόμενα μέρη ως συμπαραγωγούς εφαρμογών και υπηρεσιών, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τον τρόπο αυτό δεν μπορούν να ανοικοδομηθούν ούτε δημόσια κτίρια, ούτε δημόσιες υποδομές. Οι "σκληρές" υποδομές εξακολουθούν να αποτελούν αρμοδιότητα της κεντρικής εξουσίας -αλλά και οι "ελαφρές", προκειμένου να μπορέσουν να κλιμακωθούν σε επίπεδο πόλης, έχουν κατ' ελάχιστον ανάγκη από καθοδήγηση από μια κεντρική αρχή.

Οι έξυπνες πόλεις και τα στοιχεία που αντλούνται από αυτές μπορεί να είναι τα καυτά ζητήματα του σήμερα, αλλά τα νοήματα του πως η πόλη δικτυώνεται, πως παράγει νέα στοιχεία, πως αυτά τα στοιχεία μπορούν να οδηγήσουν σε νέες θεωρίες και μοντέλα, πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα στρατηγικά μοντέλα και την ευφυΐα για να σχεδιάσουμε την πόλη, είναι όλα ζητήματα προς εξερεύνηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.