Η μάχη για τον έλεγχο των Έξυπνων πόλεων

Photo by Pablo Costa

#Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα FastCompany από τον GREG LINDSAY 
Την μετάφραση επιμελήθηκαν η Κάλλια Κυπράκη και η Αθηνά Παναγοπούλου

Θα μπορούσαν οι πόλεις με τεχνολογική δύναμη να φέρουν επανάσταση στον τρόπο που ζούμε ή να δώσουν στις εταιρείες τα κλειδιά της ιδιωτικής ζωής μας; Συμπεράσματα προσφέρει μελέτη από το Ίδρυμα Ροκφέλερ.

Σε ποιον θα ανήκουν οι εγκέφαλοι των έξυπνων πόλεων; Στους πολίτες ή στις εταιρείες; Αυτό που διακυδεύεται είναι ένας τεράστιος όγκος δεδομένων, καθώς και ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων, ζητήματα υπηρεσιών, και ζητήματα της κοινωνικής ένταξης. Η μάχη μπορεί να δοθεί στους δρόμους μεταξύ ομάδων hacktivists εμπνευσμένων από τα βιβλία της Jane Jacobs που πιέζουν για αυτο-εξυπηρετούμενη διακυβέρνηση και ενός σύγχρονου Robert Moses που δημιουργεί μονοπώλια για την IBM ή τη Cisco αντί την Triborough Bridge Authority. 

Χωρίς μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στις απόψεις των μεγάλων εταιρειών και του "κάνε το μόνος σου" πνεύματος των  πρωταθλητών του "gov 2.0", οι φτωχοί των πόλεων θα είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Η επίτευξη αυτής της ισορροπίας πέφτει στους δημάρχους των έξυπνων πόλεων, οι οποίοι πρέπει να διατηρούν τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρίες υπό έλεγχο και να "πλαισιώνουν μια ατζέντα ανοικτότητας, διαφάνειας και κοινωνικής ενσωμάτωσης."

Αυτά είναι μερικά από τα συμπεράσματα μιας πρόβλεψης 10 ετών με τίτλο  - "The Future of Cities, Information, and Inclusion" -  με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ροκφέλερ που δημοσιεύθηκε  από το Institute for the Future. "Χωρίς αυτόν τον καταλύτη για την συνεργασία," οι συγγραφείς συμπεραίνουν, "μπορεί να επαναλάβουμε τις καταστροφικές αστικές συγκρούσεις του 20ου αιώνα, που έφεραν αντιμέτωπους κεντρικούς σχεδιαστές όπως ο Robert Moses κατά των ακτιβιστών της κοινότητας, όπως την Jane Jacobs." Εστιάζοντας το επίκεντρο του Ιδρύματος στoυς φτωχότερους και σε αυτό που αποκαλείται «έξυπνη παγκοσμιοποίηση», η έμφαση της έκθεσης είναι στο να κάνει τις πόλεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο πιο έξυπνες  - πόλεις που στερούνται τόσο τα δεδομένα σχετικά με τη διόγκωση του πληθυσμού τους όσο και των εργαλείων που απαιτούνται για να βγει νόημα από αυτό. 
Ο κατάλογος ονομάτων των συντελεστών και εμπειρογνωμόνων της μελέτης περιλαμβάνει όλα τα μεγάλα ονόματα στον τομέα τους, συμπεριλαμβανομένων του διευθυντή του MIT Senseable City Lab, Carlo Ratti, το συγγραφέα του βιβλίου Everyware, Adam Greenfield, τον Nathan Eagle του Santa Fe Institute, τη Διευθύντρια Genevieve Bell του Intel Labs, τον ερευνητή της Microsoft Jonathan Donner, και τον CIO Chris Vein, από το Σαν Φρανσίσκο.

Όλοι μαζί, τονίζουν τις πέντε "τεχνολογίες που έχουν σημασία" για τις πόλεις του 2020:

• Η κινητή ευρυζωνικότητα, 
• Οι έξυπνες προσωπικές συσκευές, είτε είναι φτηνά τηλέφωνα ή ταμπλέτες, 
• Το επιχορηγούμενο από την κυβέρνηση cloud computing (κατά το πρότυπο "G-cloud του Ηνωμένου Βασιλείου ". ), 
• Οι ανοιχτού κώδικα δημόσιες βάσεις δεδομένων για την προώθηση της καινοτομίας σε επίπεδο βάσης, και 
• Οι « δημόσιες διεπαφές."Αντί των ίντερνετ καφέ, φανταστείτε μια εξωτερική οθόνη LED και ένα χακαρισμένο Kinect box που επιτρέπει κυριολεκτικά σε οποιονδήποτε να έχει πρόσβαση στο Internet χρησιμοποιώντας μόνο χειρονομίες.

Επίκεντρο της έκθεσης είναι ένας χάρτης που απεικονίζει το πώς θα μπορούσαν να εφαρμοστούν αυτές οι τεχνολογίες με 13 σενάρια, από κάτι τόσο απλό όσο η κατά παραγγελία καταμέτρηση απογραφής (για την παρακολούθηση της εισροής της αστικής μετανάστευσης) , οι crowdsourced δημόσιες υπηρεσίες (το καλύτερο παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι το SeeClickFix, το αντικείμενο ενός προφίλ στο τεύχος Δεκεμβρίου / Ιανουαρίου του Fast Company) , η σε πραγματικό χρόνο υψηλή ανάλυση  μοντέλων  αστικών διαδικασιών.

Καμία από αυτές τις εξελίξεις δεν είναι τέλεια, τονίζει ο Anthony Townsend, διευθυντής ανάπτυξης της τεχνολογίας στο IFTF και επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης. 

Μοντέλα με πλούσια δεδομένα αξιοποιούνται με διαφορετικούς τρόπους.
Μπορούν να προσφέρουν στους κατοίκους την ευκαιρία να μελετήσουν πώς η αξιολόγηση της κυκλοφοριακής συμφόρησης θα μπορούσε να επηρεάσει τον όγκο της κυκλοφορίας στους δρόμους, ή μπορούν να αξιοποιηθούν από τους τεχνοκράτες σε μέρη όπως η Κίνα ή η Σιγκαπούρη στην περαιτέρω αύξηση της κυριαρχίας τους σχετικά με το πώς λειτουργούν οι πόλεις. 

Το crowdsourcing φέρει τις δικές του επιπλοκές, προσθέτει o Townsend.  
Στην διαδικασία crowdsourcing, οι πόλεις μεταφέρουν κάποιες ευθύνες στους πολίτες.  Αυτή είναι μία νέα τάση που αντικαθιστά τις παλιότερες προσπάθειες.  Όμως, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, αυτό το μοντέλο δεν δουλεύει επειδή σε μερικές περιπτώσεις, δεν υπήρχαν δημόσιες υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών εξ αρχής. Ως αποτέλεσμα ένα τέτοιο μοντέλο αφήνει μόνο του το πλήθος να τα βγάλει πέρα στο όνομα της ενδυνάμωσης του χωρίς εν τέλη να τα καταφέρνει.  

"Τέτοιου είδους εντάσεις υπάρχουν σε όλες τις συζητήσεις," λέει ο Townsend, είτε πρόκειται για την προστασία προσωπικών δεδομένων έναντι του δημόσιου συμφέροντος, είτε για την συλλογή δεδομένων έναντι της ανάλυσης αυτής και είτε για την εξασφάλιση της πρόσβασης όλων των πολιτών έναντι της διαμόρφωσης εικονικών κλειστών κοινοτήτων και εταιρικών θυλάκων. "
Θα μπορούσατε να φανταστείτε έναν κόσμο με πολλά προληπτικά μέτρα μέσω των κοινωνικών δικτύων για να σταματήσει το κάπνισμα ή να σταματήσει η εξάπλωση της παχυσαρκίας.  Ή μπορεί να χρησιμοποιηθούν αυτές τις πληροφορίες για να υπάρχει άρνηση στην ασφάλιση υγείας ή ακόμη και στην πρόσβαση σε συγκεκριμένα τμήματα της πόλης. Όλα αυτά μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα είτε μία δυστοπία ή μία ουτοπία."

Το "The Future of Cities, Information, and Inclusion" είναι η πιο πολυσυζητημένη κριτική ως σήμερα μεταξύ της υπερβολικά green ρητορικής από εταιρείες όπως η IBM, η Siemens ή η Cisco, που άδραξαν την ευκαιρία για να συμπεριλάβουν μεταξύ των καλύτερων πελατών τους τις κυβερνήσεις.  

Σε ένα απόσπασμα, η έκθεση αναφέρει την "Μάχη για την Έξυπνη Πόλη:"

Οι παγκόσμιες εταιρείες τεχνολογίας προσφέρουν λύσεις «Έξυπνης Πόλης σε ένα κουτί» . Οι κυβερνήσεις ανταποκρίνονται ζητώντας μια πιο έξυπνη, καθαρότερη και ασφαλέστερη πόλη. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι τεχνολογικές λύσεις που αναπτύσσονται σε μία πόλη μπορούν να μεταφερθούν αλλού. Δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις ανταγωνίζονται για να μονοπωλήσουν την κυβερνητική αγορά, οι πόλεις θα επωφεληθούν από την καινοτομία. Αλλά εάν μια εταιρεία αναδεικνύεται κορυφαία, οι πόλεις θα μπορούσαν να δουν την υποδομή να καταλήγει σε έλεγχο του μονοπωλίου του οποίου τα συμφέροντα δεν είναι ευθυγραμμισμένα με την πόλη ή τους κατοίκους της.

Όμως, οι πόλεις χρειάζονται πάρα πολύ τις τεχνολογικές λύσεις.  Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι απλά πρέπει να αποφύγουν μια επιπόλαια αγορά.  "Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι κάτοικοι του Καράκας εκλέγουν τους ηγέτες τους, και αυτοί οι ηγέτες θα πρέπει να επιβάλουν την ατζέντα τους σε κάθε εταιρεία με την οποία συνεργάζονται," λέει ο Τάουνσεντ. 

"Αλλά τελικά , αυτές οι εταιρείες θέλουν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα και έχουν αρκετούς πόρους για να το κάνουν αυτό.  Αυτό που συμβαίνει τώρα ωστόσο, δεν είναι επεκτάσιμο και βιώσιμο ακόμα.  

Ο χάρτης είναι μια πρόσκληση-- για τους ηγέτες σε κάθε επίπεδο - ότι πρέπει να γίνουν καλύτεροι πελάτες της βιομηχανίας της πληροφορικής ".