Σύμφωνα με το Resilientcity.org, θα χρειαστεί ένα νέο σύνολο αρχών σχεδιασμού για τη δημιουργία πιο ανθεκτικών πόλεων, πιο ανθεκτικών κοινοτήτων, και πιο ανθεκτικών κτιρίων. Αυτό απαιτεί μια σημαντική αναθεώρηση της τρέχουσας σκέψης. Ως σημείο εκκίνησης προτείνουμε τα εξής ως ένα πρωταρχικό σύνολο αρχών για τη δημιουργία περισσότερης αστικής ανθεκτικότητας:
1) Μείωση της Εξάρτησης στον Άνθρακα: Σαφώς, θα πρέπει να αναπτύξουμε αποτελεσματικές στρατηγικές για τη μείωση των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα και να μειώσουμε τις μελλοντικές επιβαρύνσεις στο παγκόσμιο κλίμα. Ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός πρέπει να στηρίζεται σε χαμηλή χρήση ορυκτών καυσίμων και στη σημαντική αύξηση της ενεργειακής απόδοσης τόσο στην κατασκευή και λειτουργία των κτιρίων όσο και στων πόλεων μέσα στων οποίων βρίσκονται.
2) Διαφοροποίηση Συστημάτων: Η αύξηση της διαφοροποίησης των διαφόρων συστημάτων που περιλαμβάνουν τις πόλεις μας είναι σημαντική, διότι με τη μεγαλύτερη διαφοροποίηση έρχεται μια αυξημένη ικανότητα για αύξηση, επιβίωση και επαναφορά από εξωτερικά σοκ και πιέσεις. Η διαφοροποίηση των συστημάτων μειώνει τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις της δυσλειτουργίας ενός συγκεκριμένου συστήματος. Στις πόλεις, η αύξηση της διαφοροποίησης των συστημάτων σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η μεγιστοποίηση της διαφορετικότητας των διαφόρων τύπων επιχειρήσεων και ιδρυμάτων, των πηγών των τροφίμων, και τις βιομηχανίες, κ.λπ.
3) Εφεδρεία Συστημάτων: Η ολοένα και περισσότερη πιθανότητα πιο ενεργητικών καιρικών φαινομένων που συνδέονται με την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος σημαίνει ότι οι πόλεις και οι κοινότητές τους θα πρέπει να αναπτύξουν την ικανότητα για την ανθεκτικότητα σε πιο συχνές και ισχυρές περιβαλλοντικές κρίσεις και εντάσεις. Η αυξημένη εφεδρεία των βασικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένης της υποδομής ηλεκτρικής ενέργειας, παροχής καυσίμου, επεξεργασία λυμάτων και, το πιο σημαντικό, διακίνησης τροφίμων και πόσιμου νερού - σημαίνει ότι εάν το ένα σύστημα είναι σε κίνδυνο, υπάρχει αρκετή εφεδρεία στο συνολικό σύστημα για να καλυφθεί το έλλειμμα έως ότου επαναφερθούν ή αντικατασταθούν τα επηρεαζόμενα συστήματα. Αν και η εφεδρεία μειώνει την αποτελεσματικότητα, είναι απαραίτητη για να αυξηθεί η ανθεκτικότητα.
4) Ανθεκτικότητα των Συστημάτων και των Οικοδομικών Υποδομών: Τα φυσικά σοκ και οι φυσικές πιέσεις που συνδέονται με τη μελλοντική κλιματική αλλαγή θα απαιτήσουν επίσης να σχεδιάσουμε περισσότερη αντοχή στις οικοδομικές υποδομές. Τα συστήματα υποδομής και η οικοδομική υποδομή της πόλης πρέπει να είναι σχεδιασμένα ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερες συχνότητες και μεγαλύτερες εντάσεις των περιβαλλοντικών σοκ και πιέσεων. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να σχεδιάσουν και να υλοποιηθούν πιο ανθεκτικά συστήματα και δομές που μπορούν να αντιμετωπίσουν επαρκώς αυτές τις αυξανόμενες περιβαλλοντικές πιέσεις.
5) Ευαισθησία σε Feed-back Συστημάτων: Η ευαισθησία σε Feed-back (Feed-back sensitivity) είναι η ικανότητα ενός συστήματος να ανιχνεύει και να ανταποκρίνεται στις αλλαγές που γίνονται στα μέρη που το αποτελούν. Όσο πιο γρήγορα μπορεί το σύστημα να ανιχνεύσει και να αντιδράσει σε αλλαγές σε όλο το σύστημα, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα έχει για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των αλλαγών, και ως εκ τούτου, τόσο πιο ανθεκτικό γίνεται. Θα χρειαστούμε κοινωνικά, οικονομικά και τεχνικά συστήματα που έχουν σχεδιαστεί με γρήγορη ανταπόκριση και ευαισθησία σε Feed-back. Στις πόλεις μας, η αστική πυκνότητα είναι ένα από τα βασικά θεμέλια για την γρήγορη αυτή ανταπόκριση. Η πυκνότητα επιτρέπει τη μείωση του χρόνου και του κόστους για τη μετακίνηση πληροφοριών και υλικών σε όλο το σύστημα σε ένα αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο.
6) Τοπική Αυτάρκεια: Οι πόλεις και οι κοινότητες τους θα πρέπει να αποκτήσουν μία πιο βιώσιμη προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, των καυσίμων, της ηλεκτρικής ενέργειας, του νερού καθώς και τη δυνατότητα να παράγουν βασικά υλικά και να κατασκευάζουν καθημερινά αγαθά και να προσφέρουν υπηρεσίες. Στις μεγαλύτερες πόλεις, η αυτάρκεια θα πρέπει να εξεταστεί τόσο σε περιφερειακή κλίμακα όσο και σε κλίμακα γειτονιάς.
7) Ενσωμάτωση με Φυσικά Συστήματα: Ο προγραμματισμός και ο σχεδιασμός των αστικώνσυστημάτων και των κτιρίων θα πρέπει να ανταποκρίνεται και να ενσωματώνεται με τα τοπικά φυσικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένης της αφθονίας ή του περιορισμού της προμήθειας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, (π.χ. ηλιακή, αιολική, παλιρροιακή, γεωθερμική), του νερού, και τα των υλικών για την κατασκευή και την οικοδομή. Αυτό όχι μόνο θα μειώσει το κόστος για τη δημιουργία και τη διατήρηση της τεχνικής υποδομής, αλλά θα μειώσει και τις πιθανότητες των βλαβών ή των καταστροφών από τις αυξανόμενες περιβαλλοντικές κρίσεις και εντάσεις που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Ο προγραμματισμός και ο σχεδιασμός των πόλεων θα πρέπει, συνεπώς, να επιδιώκει την ενσωμάτωση με το υπάρχον περιβάλλον, έτσι ώστε η μελλοντική αστική ανάπτυξη να έχει θετικό παρά αρνητικό αντίκτυπο στην τοπική και περιφερική οικολογία της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.