#Γιώργος Σάρλης, Πολιτιστικός διαχειριστής MSc
#Ανδρέας Τσιλίρας, Πολιτιστικός διαχειριστής MSc
Συνιδρυτές Mosaic ΚΟΙΝΣΕΠ
Η πολιτιστική και δημιουργική βιομηχανία δεν μπορεί πια να θεωρείται κάτι καινούριο στην Ελλάδα. Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από τότε που ο όρος πρωτοαναφέρθηκε σε επίσημο έγγραφο (άρθρο 4 του Ν. 3520/2006 «Κύρωση της Σύμβασης για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων»), το υπουργείο Πολιτισμού έχει από το 2016 την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη του κλάδου*, ενώ αυτή την περίοδο υλοποιούνται ευρωπαϊκά, διακρατικά και άλλα έργα, καθώς και προγράμματα ΕΣΠΑ που απευθύνονται αποκλειστικά ή κατά μεγάλο μέρος στον συγκεκριμένο τομέα. Τότε γιατί ακόμα δυσκολευόμαστε να συζητήσουμε τον όρο και να μπούμε στην ουσία του;
Έχοντας αναλάβει (για λογαριασμό της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και του Επιμελητηρίου Αχαΐας) μαζί με μια ευρεία ομάδα επιστημόνων, την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη χαρτογράφησης και διάγνωσης αναγκών του κλάδου των δημιουργικών και πολιτιστικών βιομηχανιών στη Δυτική Ελλάδα, βρεθήκαμε από την αρχή μπροστά στην πρόκληση του πώς θα συνδιαλλαγούμε με μια υπαρκτή μεν κοινότητα, η οποία όμως ακόμα δεν έχει τη γνώση και την αίσθηση ότι ανήκει εκεί.
Ο τυπικός και κοινά αποδεκτός σε Ελλάδα και Ευρώπη ορισμός δεν επιτρέπει παρερμηνείες για το ποιοι εντάσσονται σε αυτή την, ευρεία αλλά συγκεκριμένη και πολύτιμη για την ευρωπαϊκή οικονομία, κατηγορία. Αφορά «όλες τις επιχειρήσεις παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών υψηλού αισθητικού ή συμβολικού χαρακτήρα που η χρήση τους αποσκοπεί στον ερεθισμό των βιωματικών αντιδράσεων του καταναλωτή. Το τελικό αγαθό ή υπηρεσία αποτελεί προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας και υπάγεται στη νομοθεσία περί προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων»*.
Όμως μιλάμε για την ουσία. Κι εδώ είναι που χρειάζεται δουλειά από όλους. Η πρώτη προσέγγιση ανθρώπων, φορέων και εταιρειών που ανήκουν στο δημιουργικό τομέα –πολλοί μάλιστα με ιδιαίτερες αξιώσεις σταδιοδρομίας και εξωστρέφειας– δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια σειρά από παράλληλες διαδρομές, μοναχικές ή στην καλύτερη περίπτωση με πολύ μικρή παρέα.
Ακόμα περισσότερο οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτές τις διαδρομές, δεν νιώθουν ότι συνδιαμορφώνουν τη δημιουργική ταυτότητα της πόλης ή και της γειτονιάς στην οποία ζουν και εργάζονται. Δικτυώνονται ίσως με συνεργάτες, πελάτες ή προμηθευτές από όλο τον κόσμο, όμως δεν υπάρχει η αίσθηση ότι ο γεωγραφικός περίγυρος τους επηρεάζεται από το δημιουργικό τους αποτύπωμα.
Μοιραία λοιπόν, η δουλειά που απαιτείται από όσους εργαζόμαστε στην ανάλυση και στην ανάπτυξη της δημιουργικής και πολιτιστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα έχει τρία επίπεδα:
- Την ενίσχυση του αισθήματος της κοινότητας ανάμεσα στους επαγγελματίες και τους δημιουργούς του κλάδου
- Την ένταξη της δημιουργικής και πολιτιστικής βιομηχανίας στο brand name κάθε πόλης, με την απαραίτητη συνεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης
- Την ενίσχυση των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στον δημιουργικό και πολιτιστικό τομέα και σε κλάδους όπως ο τουρισμός ή το φυσικό περιβάλλον, πολλαπλασιάζοντας έτσι την προστιθέμενη αξία του εκάστοτε τοπικού δυναμικού.
Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα καθυστερήσαμε να ασχοληθούμε σοβαρά με έναν κλάδο που ανήκει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα συνολικά της ευρωπαϊκής ηπείρου. Όμως τώρα που έχουμε μπει στη διαδικασία της σοβαρής μελέτης, θα φανούν και γρήγορα αποτελέσματα σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.
* Μελέτη για τη χαρτογράφηση της Πολιτιστικής – Δημιουργικής Βιομηχανίας στην Ελλάδα, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού / Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης Παντείου Πανεπιστημίου, Αθήνα 2016
Διαβάστε το πλήρες πρώτο παραδοτέο της μελέτης
Διαβάστε το πλήρες δεύτερο παραδοτέο της μελέτης, η εικόνα των Περιφερειών
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.