Πλησιάζοντας προς τις Αυτοδιοικητικές εκλογές θα δημοσιεύουμε κείμενα που αφουγκράζονται τα φανερά αλλά και τα υπόγεια αιτήματα των πόλεων και διατυπώνουν ιδέες, προτάσεις , στρατηγικές για την οικοδόμηση της σύγχρονης ταυτότητας τους.Αναρτούμε σήμερα την τοποθέτηση του Μίμη Ανδρουλάκη στην συζήτηση που οργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ τον Μάρτιο του 2006 με θέμα «Παλιές και νέες προκλήσεις για την πόλη»
"Ο Βίσμαρκ, ο «σιδερένιος καγκελάριος» έλεγε ότι «οι ηλίθιοι μαθαίνουν μόνο από την πείρα τους, εγώ εκμεταλλεύομαι την πείρα των άλλων». Ιδανική περίπτωση είναι βεβαίως ο αρχιτέκτονας της Βαρκελώνης, ο Ασεμπίγιο.
Θα σας πω λοιπόν ότι υπάρχει ένα παρελθόν που ίσως να μην το ξέρετε. Εμείς στη δικτατορία στεναχωριόμασταν τι θα κάνουμε γιατί μόνο το φοιτητικό κίνημα ήταν μαζικό. Οι απόπειρες που κάναμε στα εργοστάσια οδήγησαν στο τίποτα και ξαφνικά βλέπουμε ότι στη Βαρκελώνη, ο αντιφρανκικός αγώνας έπαιρνε τη μορφή ενός νέου κινήματος της γειτονιάς. Ήταν οι περίφημες Asocciones, όσοι είναι αρχαίοι σαν κι εμένα θα τις θυμούνται. Τι είναι αυτό το κίνημα της γειτονιάς;
Θα σας πω λοιπόν ότι υπάρχει ένα παρελθόν που ίσως να μην το ξέρετε. Εμείς στη δικτατορία στεναχωριόμασταν τι θα κάνουμε γιατί μόνο το φοιτητικό κίνημα ήταν μαζικό. Οι απόπειρες που κάναμε στα εργοστάσια οδήγησαν στο τίποτα και ξαφνικά βλέπουμε ότι στη Βαρκελώνη, ο αντιφρανκικός αγώνας έπαιρνε τη μορφή ενός νέου κινήματος της γειτονιάς. Ήταν οι περίφημες Asocciones, όσοι είναι αρχαίοι σαν κι εμένα θα τις θυμούνται. Τι είναι αυτό το κίνημα της γειτονιάς;