Έξυπνες πόλεις :Εμείς θα διαμορφώσουμε την αγορά, όχι η αγορά τις πόλεις

(Φωτογραφία από τον Martin Deutsche που απεικονίζει σχέδια για την ανάπλαση του Queen Elizabeth Park, το χώρος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο. Πρόθεση του London Legacy Development, είναι να υποστηρίξει το  Smart London Plan, έτσι ώστε «το Πάρκο να γίνει ένα από τα κορυφαία ψηφιακά περιβάλλοντα του κόσμου, παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία για να επιδείξει το πώς η ψηφιακή τεχνολογία ενισχύει την αστική ζωή.  Ο στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί το πάρκο ως ένα πεδίο δοκιμής για την χρήση νέων ψηφιακών τεχνολογιών στα συστήματα μεταφορών και ενέργειας.»)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο TheUrbanTechnologist.com από τον Rick Robinson στις 15, Φεβρουαρίου του 2015.

Την μετάφραση επιμελήθηκε ο Λάζαρος Αγαπίδης.

Έξι πικρές αλήθειες για τις έξυπνες πόλεις
(3) Δεν μπορούμε να αφήσουμε τις έξυπνες πόλεις στο έλεος της αγοράς, πρέπει να έχουμε το θάρρος να διαμορφώσουμε εμείς την αγορά.

Όπως έγραψα στο τελευταίο άρθρο μου σε αυτό το blog, καθώς το κόστος των ψηφιακών τεχνολογιών, όπως τα smartphones, οι αισθητήρες, η υπολογιστική ανάλυση, το λογισμικό ανοικτού κώδικα και οι πλατφόρμες σύννεφων μειώνεται ταχύτατα, τη δυναμική της αγοράς θα οδηγήσει στην επιθετική υιοθέτησή τους για να κάνουν την κατασκευή, τις υποδομές και τις υπηρεσίες της πόλης περισσότερο αποδοτικές και να καταστήσει τους παρόχους των υπηρεσιών αυτών πιο ανταγωνιστικούς.

Αλλά αυτή η δυναμική της αγοράς δεν εγγυάται ότι θα έχουμε όλα όσα θέλουμε για το μέλλον των πόλεων μας:  η αποδοτικότητα και η ανθεκτικότητα δεν είναι το ίδιο με την υγεία, την ευτυχία και τις ευκαιρίες  για όλους τους πολίτες.

Αν θέλουμε να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, τότε χρειαζόμαστε το κατάλληλο περιβάλλον πολιτικής - σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο – για την ενίσχυση του επιχειρηματικού σχεδίου για αποτελεσματικές, ανθεκτικές υποδομές «έξυπνης πόλης» για τη διασφάλιση ότι έχουν αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο που τις καθιστά ανοικτές σε πρόσβαση και προσαρμογή από τους απλούς ανθρώπους, τις επιχειρήσεις και τις κοινότητες, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο οι ζωντανές και δίκαιες ψηφιακές πόλεις αναπτύσσονται από τις επιτυχημένες καινοτομίες των πολιτών, των κοινοτήτων και των επιχειρήσεών τους στην οικονομία της πληροφορίας.

Σε πάρα πολλές συζητήσεις για τις Έξυπνες Πόλεις ακούω το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να επενδύσουμε σε αυτές τις ιδέες, επειδή μας λείπει μία «βάση σύγκρισης των αποδεικτικών στοιχείων» που αποδεικνύουν τα οφέλη τους.  Νομίζω ότι αυτή είναι λανθασμένη άποψη. Υπάρχουν πάρα πολλά ποιοτικά παραδείγματα και ιστορίες που αποδεικνύουν ότι αυτές οι ιδέες έχουν πραγματική αξία και μπορούν να κάνουν τη ζωή καλύτερη.  Αν επιμένουμε στο να περιμένουμε μέχρι να υπάρξει ένα βαθύτερο ευρύτερο σύνολο ποσοτικοποιημένων στοιχείων, τότε δεν θα υπάρχουν έργα τα οποία θα μπορούν να παράγουν αποδεικτικά στοιχεία – και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.

Γράφοντας στο "The Plundered Planet” ο οικονομολόγος Paul Collier ισχυρίζεται ότι οποιαδήποτε προτεινόμενη υποδομή λογικής καινοτομίας και μεγάλης κλίμακας είναι ουσιαστικά τόσο μοναδική - ειδικά όταν εξετάζεται στο γεωγραφικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της – που μια ακριβή ανάλυση κόστους και οφέλους απλά δεν μπορεί να διεξαχθεί εκ των προτέρων με βάση συγκρίσιμα προηγούμενα παραδείγματα, επειδή τα παραδείγματα αυτά δεν υπάρχουν, και ποτέ δεν θα υπάρχουν.

Αντίθετα, χρειαζόμαστε νομοθετικό πλαίσιο για την αναγνώριση της σημασίας της ψηφιακής υποδομής έτσι ώστε να λαμβάνεται ως «δεδομένο» σε οποιοδήποτε επιχειρηματικό σχέδιο δημόσιας υπηρεσίας ή υποδομής, και όχι κάτι που πρέπει κάθε φορά να αιτιολογείται μεμονωμένα.

Αυτό δεν είναι μια νέα ιδέα.  Για παράδειγμα, το περιοδικό The Economist έγραψε πρόσφατα για τις προσπάθειες που ασχολούνται με την διανομή των οφελών της βιομηχανικής επανάστασης στην κοινωνία στο σύνολό της και όχι μόνο για τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και των επαγγελματικών τάξεων.

Πιο συγκεκριμένα για τις πόλεις, στο έργο της του 1961 με τίτλο «Ο θάνατος και η ζωή των μεγάλων αμερικανικών πόλεων», η Jane Jacobs έγραψε ότι:

«Οι ιδιωτικές επενδύσεις διαμορφώνουν τις πόλεις, αλλά οι κοινωνικές ιδέες (και οι νόμοι) διαμορφώνουν τις ιδιωτικές επενδύσεις.  Πρώτα έρχεται η εικόνα του τι θέλουμε, και μετά οι μηχανισμοί προσαρμόζονται για να παράγουν αυτή την εικόνα.  Η οικονομική μηχανή έχει ρυθμιστεί για τη δημιουργία αρνητικών εικόνων των πόλεων, επειδή, και μόνο επειδή, εμείς ως κοινωνία πιστεύουμε πως αυτό θα είναι καλό για εμάς. Αν και όταν νομίζουμε ότι αυτή η ζωντανή και διαφοροποιημένη πόλη, η οποία είναι ικανή για συνεχή και σταδιακή βελτίωση και αλλαγή είναι επιθυμητή, τότε εμείς θα προσαρμόσουμε τους οικονομικούς μηχανισμούς για να πετύχουμε ακριβώς αυτό.»

Οι  «αρνητικές εικόνες της πόλης»  που αναφέρει η Jacobs είναι οι τεράστιοι αστικοί λεωφόροι που κτίστηκαν κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού αιώνα, προκειμένου να επιτρέψουν τα επίπεδα της οδικής κυκλοφορίας που πιστεύανε ότι ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη.  Από την εποχή της Jacobs μια αυξανόμενη ομάδα εμπειρογνωμόνων όπως ο πρώην Δήμαρχος της Μπογκοτά ο Enrique Penalosa,  ο αστικός σχεδιαστής Jeff Speck, ο αρχιτέκτονα ς Jan Gehl και ο νυν δήμαρχος του Λονδίνου ο Boris Johnson άσκησαν κριτική σε αυτές τις υποδομές για την μεγάλη ζημιά που προκαλούν στην ανθρώπινη ζωή - δημιουργούν θόρυβο, ρύπανση, ένα φυσικό εμπόδιο στους πεζούς και πολύ συχνά μας τραυματίζουν ή μας σκοτώσουν.

Όπως η Jacobs μας θύμισε να επικεντρωνόμαστε στη φύση της ατομικής ανθρώπινης ζωής, προκειμένου να κατανοήσουμε το πώς πρέπει να οικοδομούνται οι πόλεις, ο Dan Hill του Future Cities Catapult έγραψε ήδη από το 2008, σχετικά με την ανάγκη να κατανοήσουμε παρόμοιες λεπτές έννοιες στην εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στις πόλεις.

Πενήντα χρόνια μετά που τα έγραψε αυτά, θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Dan και να δεχθούμε τις συμβουλές της Jane Jacobs.

*Το άρθρο αυτό αποτελείται από έξι ενότητες που εξηγούν γιατί δεν έχουμε πραγματικά καταλάβει τι είναι μια “έξυπνη πόλη,” το γιατί είναι μια από τις πιο σημαντικές έννοιες της εποχής μας, ή το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε την ιδέα σε πραγματικότητα σε ευρεία κλίμακα.

Θα διερευνηθούν οι παρακάτω έξι "πικρές αλήθειες" που εξηγούν το γιατί και το τι μπορούμε να κάνουμε γι 'αυτό:

1. Η «έξυπνη πόλη» δεν είναι μια τεχνολογική έννοια.  Είναι η πολιτική πρόκληση της προσαρμογής μίας από τις πιο ισχυρές κοινωνικοοικονομικές δυνάμεις της εποχής μας στις ανάγκες των τόπων όπου οι περισσότεροι από εμάς ζούμε και εργαζόμαστε.
2. Οι πόλεις δεν θα γίνουν έξυπνες εάν οι ηγέτες τους δεν συμμετέχουν.
3. Δεν μπορούμε να αφήσουμε έξυπνες πόλεις να διαμορφωθούν από την αγορά.  Πρέπει να έχουμε το θάρρος να διαμορφώσουμε εμείς την αγορά.
4. Έξυπνες πόλεις δεν ακολουθούν το μοντέλο πάνω προς τα κάτω (top-down) ή κάτω προς τα πάνω (bottom-up).  Ακολουθούν και τα δύο.
5. Πρέπει να λέμε ειλικρινείς ιστορίες.
6. Κανείς δεν θα το κάνει αυτό για μας - εμείς πρέπει να δράσουμε για τους εαυτούς μας.